فرسایش سرمایه‌ اجتماعی و بی‌نظمی در بین شهروندان تهرانی

نظم اجتماعی یکی از معرف‌های اساسی توسعه‌ در هر نظام اجتماعی است؛چرا که بنیان جامعه و روابط اجتماعی به حساب می‏آید. در این میان، سرمایه‌ اجتماعی به دلیل ماهیت و محتوایی که دارد می‌تواند به حفظ و دوام نظم (در سطح خرد و کلان)در جامعه و کاهش هزینه‌های کنترل رسمی در جامعه کمک کند. مقاله حاضر با هدف بررسی تاثیر فرسایش سرمایه‌ اجتماعی بر بی‌نظمی در بین شهروندان تهرانی انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش پیمایش بوده و اطلاعات از طریق پرسشنامه ‌جمع‌آوری شده است. برای این منظور 400 نفر از ساکنین شهر تهران با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. نتایج حاصل از این پژوهش،حاکی از آن است که میزان کل بی‏نظمی اجتماعی در حد متوسط بوده است. مدل نظری تحقیق از طریق تکنیک مدل‏سازی معادله ساختاری مورد آزمون قرار گرفت. همچنین ‌مولفه‏های ذهنی (بی‏اعتمادی اجتماعی،مشارکت ذهنی ضعیف،احساس آنومی) و عینی (ضعف روابط رسمی و غیر رسمی و ضعف کنترل اجتماعی) فرسایش سرمایه اجتماعی با بی‏نظمی در دو بعد آن (فیزیکیاجتماعی) تاثیر مستقیم (0.62=beta ) دارند. درکل سازه فرسایش سرمایه‏اجتماعی توانسته‏است 39 درصد از تغییرات بی‏نظمی را مورد تبیین قرار دهد.