بررسی سازگاری فرهنگی مهاجران، مورد مطالعه: مهاجران آذری شهر رشت

هدف پژوهش حاضر، بررسی سازگاری فرهنگی مهاجران آذری‌زبان شهر رشت بوده است. روش پژوهش از نوع پیمایشی و نمونۀ مطالعه‌شده شامل 350 نفر از زنان و مردان بالای 14 سال محله‌های ترک‌نشین شهر رشت بوده است که براساس روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شده‌‌اند. برای پایایی ابزار سنجش از روش آماری آلفای کرونباخ و برای سنجش اعتبار پژوهش از روایی صوری بهره گرفته شده است. یافته‌های تحلیلی پژوهش نشان داده‌اند بین سن و میزان ارتباط مهاجران با جامعۀ مبدا و سازگاری فرهنگی رابطۀ معناداری (0.065) وجود ندارد؛ اما بین احساس تعلق قومی (0.000)، مدت اقامت (0.001)، جنسیت مهاجران (0.013) و نگرش مثبت به فرهنگ غالب با سازگاری فرهنگی (0.022) رابطۀ معناداری وجود دارد؛ به این معنا که مهاجران در این شهر به سازگاری فرهنگی رسیده‌‌اند و با ویژگی‌های کلی جامعۀ مهاجرپذیر انطباق یافته‌‌اند. برای پیش‌بینی میزان سازگاری فرهنگی مهاجران از تحلیل رگرسیون چندمتغیره استفاده و متغیر احساس تعلق قومی با ضریب 0.23 به‌منزلۀ قوی‌ترین پیش‌بینی‌کنندۀ متغیر سازگاری فرهنگی مهاجران گزارش شد.