پدیدارشناسی تجربی راهی برای فهم تجربه‌های دینی

فهم ما از واقعیت تابع روش دانستن ماست و با تغییر روش دانستن، شناخت ما نیز متحول می شود. در شرایط رویا‌رویی با واقعیت های چندلایه و پیچیده معنوی، برای فهم واقعیت، ناگزیر از اتخاذ روش های پدیدارشناختی هستیم که مدعای اصلی آن‌ها، کشف معانی نهفته و پی بردن به کنه واقعیت است. در مورد فهم تجربه‌های دینی و عرفانی که بسیار آمیخته به تقدس‌اند و به تعبیر عرفای اسلام، «اقبال به خدا و اعراض از غیر» هستند، تقلیل پدیده به واقعیت‌های اجتماعی یا روان‌شناختی، مانع فهمیدن می‌شود و این امر بهره گیری از پدیدارشناسی تجربی برای فهم تجربه های دینی را گریز ناپذیر می‌کند. در این نوشتار با مرور دستاوردهای پژوهش پدیدارشناسی و معرفی اصول و عناصر این نوع تحقیقات، با ارایه مثالی واقعی، پدیدارشناسی تجربی به‌عنوان سرمشقی برای فهم تجربه‌های دینی و عرفانی معرفی می‌شود.