تنوع ژنتیکی اکوتیپ‌های گونه Aegilops biuncialis از لحاظ پروتئین‌های ذخیره‌ای بذر

در این پژوهش تنوع ژنتیکی اکوتیپ‌های مختلف aegilops biuncialis از اجداد وحشی گندم، از لحاظ پروتئین‌های ذخیره‌ای بذر با استفاده از الکتروفورز sds-page و a-page مورد مطالعه قرار گرفت. میزان تنوع ژنتیکی نی بین اکوتیپ‌ها در مورد گلوتنین‌های با وزن مولکولی بالا (hmw) 40/21 درصد و در گلوتنین‌های با وزن مولکولی پایین (lmw) 30/27 درصد برآورد شد. میزان تنوع در پروتئین‌های lmw بیشتر از پروتئین‌های hmw بود. اکوتیپ‌های مرند، ماکو، پارس‌آباد، ورزقان و شبستر دارای نوار بالاتر از 2hmw- و اکوتیپ‌های مرند، ماکو و گرمی دارای نوار مابین نوارهای 7-hmw و 8-hmw بودند. در پروتئین‌های گلیادینی بیشترین تنوع نوارها در ناحیه ω و کمترین تنوع در ناحیه γ مشاهده شد. به دلیل وجود نوارهای 5/43-γ و 45-γ و نیز فراوانی بالای نوارهای ناحیه ω که به عنوان شاخص بالای کیفیت گلوتن مطرح می‌باشند، از ae. biuncialis می‌توان در برنامه‌های اصلاحی برای بهبود کیفیت آرد گندم استفاده کرد. گروه‌بندی اکوتیپ‌ها با استفاده از تجزیه کلاستر، آنها را به سه گروه تقسیم کرد. به طوری‌که اکوتیپ‌های مرند، ماکو و شبستر در گروه اول، اکوتیپ‌های ورزقان و اهر در گروه دوم و اکوتیپ‌های گرمی، پارس‌آباد، مشکین‌شهر و اردبیل در گروه سوم واقع شدند. کمترین فاصله ژنتیکی بین اکوتیپ مشکین‌شهر با اردبیل و بیشترین فاصله ژنتیکی بین اکوتیپ اهر با شبستر و مشکین‌شهر و سپس ماکو با پارس‌آباد مشاهده شد.