القای ژن رمزکننده عامل رونویسی Osvp1 توسط تنش خشکی و تیمار آبسیزیک اسید در مرحله گلدهی برنج

یکی از عوامل اصلی کاهش عملکرد برنج، تنش خشکی بویژه در مرحله گلدهی است. ممانعت از رشد طولی دمگل از مهم‌ترین دلایل این اثر است که منجر به باقی ماندن خوشه در درون غلاف برگ پرچم و عقیم ماندن سنبلچه‌های خارج نشده می‌گردد. در این پژوهش، الگوی بیان ژن‌ رمزکننده عامل رونویسی osvp1 طی توقف رشد القا شده توسط تنش خشکی و آبسیزیک اسید در دمگل برنج مطالعه شد. بیان این ژن به طور قابل توجهی طی تنش خشکی و تیمار آبسیزیک اسید افزایش یافت و با آبیاری مجدد گیاه یا حذف آبسیزیک اسید و از سرگیری رشد مجدداً کاهش یافت. رونوشت‌های osvp1 بیشتر در نواحی در حال رشد مشاهده شدند به طوری‌که بیان این ژن به ترتیب از ناحیه تقسیم سلولی به سمت ناحیه تمایز دمگل رو به کاهش گذارد اما همواره توسط تنش خشکی القا شد. در بافت‌‌های جوان و تمایز نیافته مانند ناحیه تقسیم سلولی دمگل رونوشت‌های این ژن‌ تقریباً در تمامی سلول‌ها مشاهده شده و بیشتر در هسته متمرکز بودند. بنابراین بر اساس نتایج به دست آمده و از آنجا که این ژن رمزکننده یک عامل رونویسی است، این احتمال وجود دارد که به طور مستقیم یا غیر مستقیم تنظیم کننده بیان و در نتیجه فعالیت سایر ژن‌های دخیل در توقف رشد القا شده توسط تنش خشکی و آبسیزیک اسید باشد.