ساختار ژنتیکی برخی صفات زراعی جو تحت شرایط نرمال و تنش شوری

شوری یکی از اصلی ترین تنش های اسمزی است، که رشد و تولید گیاهان را از طریق تغییر در تعادل یونی و اسمزی محدود می کند. به منظور مکان یابی نواحی ژنومی کنترل کننده صفات کمی (qtls) مرتبط به تحمل به شوری در جو و ارزیابی شاخص های مربوط به آن، آزمایشی در سال 1396-1395 با استفاده از 100 خانواده به همراه والدین آن ها (بادیا × کومینو) در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. اعمال تنش در مرحله چهار برگی جو، به صورت آبیاری با آب شور با فاصله 10 روز اعمال شد. آبیاری با آب شور 5 دسی زیمنس بر مترمربع شروع شد و در مراتب بعدی، شوری آب آبیاری افزایش و در سطوح 10، 15 و 20 دسی زیمنس بر متر صورت گرفت. در مجموع 12 عدد qtl در شرایط نرمال و 8 عدد qtl در شرایط تنش شناسایی شد. واریانس فنوتیپی کل توجیه شده به وسیله این qtl ها از 9 تا 14.3 درصد متغیر بود، که کم ترین آن برای صفت طول ساقه و محتوای کلروفیل در شرایط نرمال و بیش ترین آن مربوط به صفت تعداد کل برگ ها در شرایط تنش بود. بیش ترین lod مربوط به صفت وزن کل برگ ها در شرایط تنش بود (3.354). از qtl های پایدار و نشانگر های پیوسته به آن ها پس از تعیین اعتبار می توان برای بهبود صفات مورد مطالعه در شرایط تنش شوری در روش گزینش به کمک نشانگر (mas) استفاده نمود.