مطالعه تنوع ژنتیکی پروانه کرم خراط (zeuzera pyrina l.) در ایران

استفاده از نشانگرهای ملکولی می تواند تنوع در جمعیت آفات را آشکار نموده و به انتخاب روش‌های مناسب کنترل آن ها کمک کند. در تحقیق حاضر تنوع ژنتیکی در کرم خراط (آفت مهم چوب خوار گردو) در مناطق مختلف آلوده کشور با استفاده از آغازگرهای منطقه coi و its مورد بررسی قرار گرفت. توالی‌های به دست آمده به کمک برنامه‌های bioedit بر هم انطباق داده شده و به کمک برنامه paup مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در انطباق توالی‌های coi، 654 موقعیت برای نوکلئوتیدها مشخص شد که 459 موقعیت به صورت نقاط با ثبات، 149 موقعیت غیر اطلاع رسان و 49 موقعیت اطلاع رسان بودند. در حالی در انطباق توالی های its-1، 504 موقعیت برای نوکلئوتیدها مشخص شد که 108 موقعیت باثبات، 378 موقعیت غیر اطلاع رسان و 18 موقعیت اطلاع رسان بودند. در درخت فیلوژنتیکی ترسیم شده برای توالی‌های مربوط به ناحیه coi، جمعیت‌های منطقه گناباد، شاهرود، تبریز، کرمان و کرج در کنار هم قرار گرفتند، که نشان دهنده تفاوت کم بین توالی‌های آن ها بود. این اختلاف کم برای منطقه its-1 نیز با وضوح بیش تری به چشم می خورد به طوری که در درخت فیلوژنتیکی ترسیم شده جمعیت‌های مناطق کرج، شهریار، شاهرود و خراسان، بسیار نزدیک به هم قرار گرفتند، در حالی که جمعیت سرایان (استان خراسان جنوبی) و گناباد (خراسان رضوی) که تقریبا هم مرز هستند، بسیار دورتر از هم قرار گرفتند. بر این اساس می‌توان گفت که تفاوت بین جمعیت‌های کرم خراط کمتر تحت تاثیر تغییرات ژنتیکی بوده و سایر شرایط از جمله میزبان نقش پر رنگ‌تری را در این خصوص دارا می‌باشند.