شناسایی نشانگرهای ملکولی پیوسته با عملکرد و برخی صفات گیاهی در نخود زراعی تحت تنش خشکی

تنش خشکی عامل اصلی کاهش تولید در گیاهان زراعی به خصوص نخود زراعی می باشد. به طوری که تنش خشکی انتهای فصل موجب کاهش بیش از 50 درصدی عملکرد در این گیاه می شود. در این پژوهش به منظور شناسایی نشانگرهای پیوسته با صفات مرتبط با تحمل به خشکی در 64 توده نخود زراعی از مکان یابی ارتباطی استفاده شد. ژنوتیپ ها در قالب طرح لاتیس ساده (8 × 8) کشت و 17 صفت مختلف مرتبط با خشکی اندازه گیری شد. ثبت ژنوتیپ و ارزیابی ژنتیکی جمعیت با استفاده از 18 آغازگر irap (inter retrotransposon amplified polymorphism) و remap (retrotransposon microsatellite amplified polymorphism) انجام گرفت. در کل 129 مکان تکثیر شد که از این تعداد، 88 مکان (64.34 درصد) در بین توده ها چند شکل بودند. مطالعه ساختار جمعیت با استفاده از روش bayesian، توده های مورد مطالعه را در 11 گروه قرار داد. میانگین شاخص تثبیت (fst) همه گروه ها بیشتر از 0.5 بود که بیانگر تمایز قابل ملاحظه ای بین گروه ها بود. به منظور شناسایی نشانگرهای پیوسته با عملکرد دانه و صفات زراعی مرتبط با تنش خشکی، از مکان یابی ارتباطی به روش mixed linear model (mlm) استفاده شد. با استفاده از این روش 28 مکان پیوسته با 17 صفت مورد مطالعه (در سطوح پنج و یک درصد معنی داری) در شرایط تنش خشکی شناسایی شد. صفت عرض شاخه های اصلی بیشترین تعداد مکان پیوسته را به خود اختصاص داد. تعدادی از مکان های شناسایی شده با بیشتر از یک صفت پیوسته بودند. با توجه به نتایج حاصله، می توان بعد از ارزیابی و تایید نشانگرهای پیوسته با صفات مورد بررسی، از آن ها در برنامه های به نژادی نخود به منظور توسعه واریته هایی با تحمل به خشکی بیشتر استفاده نمود.