ارتباط چندشکلی نشانگرهای ریزماهواره با صفات تولیدی و تولیدمثلی گوسفند سنجابی

ریزماهواره‌ها به طور گسترده برای تعیین نقشه ژنی، برآورد فاصله ژنتیکی و ارزیابی دام‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی ارتباط چندشکلی نشانگرهای ریزماهواره با صفات تولیدی و تولیدمثلی گوسفند سنجابی بود. نمونه های خون به طور تصادفی از 78 میش و 22 قوچ گوسفند نژاد سنجابی جمع آوری و به آزمایشگاه منتقل شدند. پس از استخراج dna با استفاده از روش نمکی بهینه شده، 11 جایگاه ریزماهواره (gc101، lscv043، tgla377، cssm47، oarfcb128، oarae101، bm1329، bm143، oarhh35، oarhh55 و oarhh64) به کمک جفت پرایمرهای اختصاصی و واکنش زنجیره ای پلیمراز تکثیر شدند. با الکتروفورز محصولات روی ژل پلی آکریلامید هشت درصد، آلل های مختلف شناسایی و تجزیه های آماری روی داده های حاصل انجام شد. متوسط تعداد آلل های مشاهده شده و موثر به ترتیب 5.82 و 4.05 بود. میزان pic نشانگرها در دامنه ای بین 0.63 (tgla377) تا 0.82 (oarhh35) قرار داشت. متوسط هتروزیگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار در بین جایگاه ها به ترتیب 0.64 و 0.77 بود. همچنین تجزیه آماری نشان داد که ژنوتیپ های مرتبط با نشانگرهای tgla377، cssm47، oarfcb128، oarhh35، oarhh55 و oarhh64 روی میزان دوقلوزایی گوسفندان نژاد سنجابی و ژنوتیپ های مرتبط با نشانگرهای gc101، lscv043، tgla377، cssm47، oarae101، bm143 و oarhh64 روی صفت افزایش وزن بدن در سنین مختلف تاثیر معنی داری داشته اند. با توجه به یافته های حاصل می توان نتیجه گرفت که به جز نشانگر bm1329، سایر نشانگرهای مورد مطالعه، در برنامه های اصلاح نژاد گوسفندان نژاد سنجابی روی صفات افزایش وزن بدن و میزان دوقلوزایی مناسب هستند.