بررسی انتساب افراد به جمعیت هایی از شترهای شمال استان کرمان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

اندازه گیری میزان پراکنش، یکی از رویکردهای اصلی در تحقیقات زیستی به شمار می رود. آزمون انتساب نیز در تشخیص منشا یک فرد، ارزیابی تمایز جمعیتی و پزشکی قانونی اهمیت به سزایی دارد. هدف از این تحقیق، تعیین سطح تنوع ژنتیکی و انتساب افراد به پنج جمعیت از شترهای شمال استان کرمان با استفاده از هشت نشانگر ریزماهواره بود. از جمعیت شترهای شهرستان های شهربابک، رفسنجان و راور تعداد 81 نمونه خون جمع آوری شد. کم ترین میزان هتروزیگوسیتی مورد انتظار در جمعیت صحرای جهاد (0.77) و بیش ترین آن در جمعیت رفسنجان 1 (0.84) مشاهده شد. برای مطالعه انتساب افراد به جمعیت های مربوطه از هفت روش متفاوت استفاده شد. در بین روش های مبتنی بر درست نمایی روش بیزی رانالا و مانتین و در بین روش های مبتنی بر فاصله ژنتیکی، روش دی نئی بیش ترین صحت را نشان دادند. در مجموع نشانگرهای مورد استفاده توانستند در 29 درصد موارد در انتساب افراد به جمعیت مبداشان موفق عمل نمایند.