>
Fa   |   Ar   |   En
   اثر بخشی روش قصه‏گویی به صورت گروهی در افزایش عزت نفس کودکان دختر پایه دوم ابتدایی  
   
نویسنده سلطانی مریم ,آرین خدیجه ,انگجی لیلی
منبع روان شناسي تربيتي - 1392 - دوره : 9 - شماره : 29 - صفحه:95 -108
چکیده    زبان قصّه زبانی است بر گرفته از فطرت انسان‏ها‏ و دوست داشتن قصّه‏ها‏ و شنیدن آنها از طبیعت انسان برخاسته است از آنجا که کودکان به فطرت نزدیک ترند، قصّه و قصّه گویی را دوست دارند و از آن تاثیر می‏پذیرند ومی‏توان از آن به عنوان یک فن آموزشی و درمانی استفاده کرد و از آن طریق عزّت نفس کودکان را افزایش داد. عزّت نفس یک جنبه‏ی مهّم در کارکرد یا کشش کلی فرد و از مهّم‏ترین مولفه‏ها‏ی سلامت روانی انسان می‏باشد که بر سایر متغیرهای شخصیّتی و فعالیت‏ها‏ی فرد تاثیر گذاشته و با زمینه‏ها‏ی دیگری چون سلامت روانی– اجتماعی، عملکرد شغلی و تحصیلی در ارتباط است. هدف پژوهش حاضر ارزیابی تاثیر استفاده از روش قصّه گویی به روش گروهی (به عنوان تکنیکی آموزشی- درمانی) در افزایش عزّت نفس کودکان بوده است.‏ روش تحقیق نیمه آزمایشی است و جامعه‏ی آماری این پژوهش شامل کلیه‏ی دانش‏آموزان ابتدایی شهرستان مشهد است که از طریق نمونه‏گیری خوشه‏ای تصادفی از بین افرادی که نمره‏ی عزّت نفس آنان پایین بوده است به صورت تصادف 30 نفر انتخاب شدند.‏ و در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند.‏ پژوهش حاضر این فرض را که قصّه‏گویی در جلسات گروهی به کودکان موجب افزایش عزّت نفس آن‏ها‏ می‏شود، را مورد آزمایش قرار می‏دهد برای اجرای پژوهش بعد از مطالعه‏ی مقدماتی و بررسی ابزار پژوهش یعنی پرسشنامه‏ی (عزّت نفس کوپر اسمیت).‏گروه آزمایش به مدت 10 جلسه‏ی 45 دقیقه‏ای در جلسات قصّه‏گویی به صورت گروهی شرکت کردند (برنامه جلسات و انتخاب قصّه‏ها‏ با توّجه به مولفه‏ها‏ی عزّت نفس صورت گرفت).‏ هر دو گروه بعد از 2 ماه در پس‏آزمون مورد ارزیابی قرار گرفتند. براساس نتایج به دست آمده بین میانگین تفاضل نمرات پیش‏آزمون و پس‏آزمون کوپر اسمیت در گروه آزمایش و گروه گواه تفاوت معنادار وجود داشت و با 99/0 درصد اطمینان می توان گفت که قصّه گویی به صورت گروهی باعث افزایش عزّت نفس کودکان می شود.‏
کلیدواژه قصّه ,قصّه گویی ,قصّه درمانی ,عزّت نفس
آدرس دانشگاه پیام نور, دانشگاه پیام نور- واحدبردسکن, ایران, دانشگاه علامه طباطبایی, دانشگاه علامه طباطبایی, ایران, دانشگاه علامه طباطبایی, دانشگاه علامه طباطبایی, ایران
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved