مقایسه «عمل به باورهای دینی» و «راهبردهای کنار آمدن با مشکل» در دانش‏آموزان مدارس غیرانتفاعی مذهبی و معمولی دخترانه شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تاثیرگذاری رویکردهای مذهبی و معمولی مدارس در ابعاد دینداری دانش‏آموزان و کاربرد دین در زندگی آنان طراحی و اجرا گردید. به این منظور از بین مدارس غیرانتفاعی دخترانه شهر تهران، دو دبیرستان با رویکرد مذهبی و دو دبیرستان با رویکرد معمولی با استفاده از روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شده و دانش‏آموزان پایه اول و سوم آنها به تکمیل پرسشنامه‏های «عمل به باورهای دینی» (گلزاری، 1379) و «راهبردهای کنار آمدن با مشکل» (فرایدنبرگ و لوییس، 1994، به نقل از داعی‏پور، 1387) پرداختند. یافته‎های پژوهشی حاصل از آزمون t مستقل حاکی از آن است که بین میزان استفاده از سبک‏های کنارآمدن با مشکل (سبک بارور، نابارور، و مراجعه به دیگران) در دانش‏آموزان مدارس با رویکردهای متفاوت به تربیت دینی تفاوت معناداری وجود ندارد. اما دانش‏آموزان مدارس مذهبی از نظر میزان عمل به باورهای دینی با دانش‏آموزان مدارس معمولی تفاوت معناداری دارند؛ به گونه‏ای که میزان عمل به باورهای دینی در دانش‏آموزان مدارس مذهبی بیشتر از دانش‏آموزان مدارس معمولی می‏باشد.