بررسی کاربردی بودن رشته تکنولوژی آموزشی از نظر دانشجویان

آموزش‏عالی، رسالت‏سنگینی در تامین نیازهای مختلف اقتصادی، فرهنگی و سیاسی جامعه دارد. از رسالت‏های مهم آن، ارتباط با جامعه و رفع نیازهای آن است. متاسفانه علیرغم اهمیَت تجربه و لزوم کاربردی کردن دروس، شاهد اجرای ضعیف واحدهای عملی در نظام دانشگاهی هستیم. نبود صلاحیت لازم در خروجی‏های آموزش‏عالی برای رفع نیازهای جامعه و ناکارآمدی دانشگاه‏ها از جمله عواملی هستند که باعث شده تا متولیان امر آموزش عالی در بسیاری‏از کشورها‏مانند ایران، بازنگری برنامه‏های‏درسی را آغاز نمایند و با سیاست تمرکززدایی، اختیارات لازم را برای اصلاح برنامه به دانشگاه‏ها تفویض نمایند. یکی از رشته‏هایی که بازنگری آن در اولویت قراردارد، رشته تکنولوژی آموزشی است، زیرا این رشته سرویس‏دهنده بسیاری از رشته‏های‏دیگر است. تحقیق‏حاضر از نوع توصیفی کاربردی است و از دو بخش مکمَل یکدیگر تشکیل شده است. در بخش اول، سرفصل مصوب رشته تکنولوژی آموزشی با روش تحلیل محتوا مورد بررسی قرارگرفته و در بخش دوم از دانشجویان سال آخر در خصوص تیوری، عملی و یا تلفیقی بودن مباحث دروس تخصصی در یک تحقیق ‏پیمایشی نظرخواهی شده است. نتیجه تحقیق نشان‏ داد در بسیاری از دروس تخصصی بین اهداف‏ دروس، عناوین و زیر عنوان‏های نوشته شده در سرفصل دروس با واحدهای‏عملی هم‏خوانی لازم وجود ندارد. براساس نظر‏دانشجویان، کاربردی‏بودن دروس بین دو حد متوسط و خوب در مقیاس لیکرت به دست آمد. این در حالی است که حدود یک سوم از ساعات دروس تخصصی باید به آموزش واحدهای عملی اختصاص یابد.