اثربخشی الگوی آموزشی تعاملی مبتنی بر رسانه‌های نوین بر شادکامی و امیدواری در کودکان مبتلا به دیابت نوع 2

کودکان مبتلا به بیماری دیابت، شرایط ناتوان کننده‌ای را تجربه می‌کنند، این شرایط به گونه‌ای است که می‌تواند بر شادکامی و امیدواری کودک مبتلا به دیابت تاثیر بگذارد. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش تعاملی مبتنی بر رسانههای نوین بر بر شادکامی و پذیرش بیماری در کودکان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. این پژوهش از نظر روش‌شناسی نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مرکز درمانی گابریک و کلینیک‌های دیابت شهر تهران در سال 1399-1398 بود که از این جامعه نمونه‌ای به حجم 44 نفر (24 نفر در گروه آزمایش و 19 نفر در گروه کنترل) با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. الگو آموزشی پس از اجرای پیش آزمون برای کودکان گروه آزمایش به مدت 6 جلسه اجرا گردید. گروه کنترل آموزش روان‌شناختی خاصی دریافت نکرد. اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌ آماری تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد الگوی آموزش تعاملی مبتنی بر رسانه‌های نوین بر شادکامی و امیدواری روانی کودکان دیابتی تاثیر معنادار دارد (p <0.05). براساس نتایج به دست آمده می‌توان نتیجه گرفت الگوی آموزش تعاملی مبتنی بر رسانه‌های نوین می‌توان به عنوان روش مداخله‌ای کودکان مبتلا به دیابت در کنار درمان دارویی مورد استفاده قرار گیرد.

the effectiveness of an interactive educational model based on new media on happiness and hope in children with type 2 diabetes

children with diabetes experience debilitating conditions that can affect the happiness and hope of a child with diabetes. therefore, the aim of this study was to investigate the effectiveness of interactive education based on new media on happiness and disease acceptance in children with type 2 diabetes. this study was a quasi-experimental method of pretest-posttest with a control group. the statistical population of this study included all children with diabetes referred to gabrik medical center and diabetes clinics in tehran in 2009-2010. a sample of this population consisted of 44 people (24 in the experimental group and 19 in the control group) with using the sampling method, they were selected voluntarily and placed in the experimental and control groups. the educational model was performed for the children of the experimental group for 6 sessions after the pre-test. the control group did not receive any special psychological training. the collected data were analyzed using analysis of covariance. the results showed that the model of interactive education based on new media has a significant effect on happiness and psychological hope of diabetic children (p <0.05). based on the obtained results, it can be concluded that the interactive education model based on new media can be used as an intervention method for children with diabetes along with drug therapy.