تدوین مدل مشارکت تحصیلی بر اساس خودارزشیابی مرکزی و سرمایه‌های تحولی با نقش میانجی کمک‌طلبی تحصیلی

این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین خودارزشیابی مرکزی و سرمایه‌های تحولی با مشارکت ‌تحصیلی و نقش میانجی کمک‌طلبی ‌تحصیلی انجام شد. جامعه آماری آن شامل کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل در سال تحصیلی 1400-1401 در دانشگاه بوعلی سینا همدان بود. گروه نمونه که شامل 387 نفر بود با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. و به پرسشنامه سرمایه‌های تحولی ( 2005 - minnesota,) ، پرسشنامه خودارزشیابی مرکزی(jaj et al., 2003 )، پرسشنامه کمک‌خواهی تحصیلی(قدم پوروسرمد، 1385) و پرسشنامه مشارکت تحصیلی (shuffle et al., 2002) پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته های حاصل از این پژوهش نشان ‌داد، خودارزشیابی مرکزی و سرمایه‌های تحولی با بعد پذیرش کمک‌طلبی و مشارکت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار و با بعد اجتنابی کمک‌طلبی رابطه منفی و معناداری دارند. بین بعد پذیرش کمک‌طلبی و مشارکت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار و بین بعد اجتنابی کمک‌طلبی و مشارکت تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. بعد پذیرش کمک-طلبی تحصیلی و بعد اجتنابی کمک‌طلبی تحصیلی در ارتباط بین خودارزشیابی و مشارکت تحصیلی و سرمایه‌های تحولی و مشارکت تحصیلی نقش واسطه ای معناداری دارند. بر اساس این یافته می‌توان اینگونه استنتاج کرد که با تقویت سرمایه‌های تحولی درونی و بیرونی و خود‌‌ارزشیابی مرکزی فرد، بعد پذیرش کمک‌طلبی افزایش و بعد اجتنابی آن کاهش می‌یابد. این عوامل می‌توانند در تعامل با یکدیگر مشارکت و درگیری تحصیلی افراد را نیز افزایش دهند.

developing of academic engagement model based on core self-evaluation and developmental assessts with the mediating role of academic help seeking

the statistical population of this study included all students studying in the academic year 1400-1401 in bu ali sina university of hamadan. the sample group, which included 387 people, was selected by random cluster sampling method. and responded to the developmental assessts questionnaire (minnesota research institute, 2005), core self-evaluation questionnaire (jaj et al., 2003), academic help seeking questionnaire (ghadampoor and sarmad, 2006) and academic engagement questionnaire (shuffle et al., 2002). pearson correlation and structural equation analysis were used to analyze the data. findings of this study showed that core self-evaluation and developmental assessts have a positive and significant relationship with the dimension of acceptance of help and academic engagement and a negative and significant relationship with the dimension of avoidance of help. there is a positive and significant relationship between the acceptance dimension of help seeking and academic engagement and a negative and significant relationship between the avoidance dimension of help seeking and academic engagement. the acceptance dimension of academic help seeking and the avoidance dimension of academic help seeking play a significant mediating role in the relationship between core self-evaluation and academic engagement and developmental assessts and academic engagement. based on this finding, it can be concluded that by strengthening the internal and external developmental assessts and the core self-evaluation of the individual, the acceptance dimension of help seeking increases and the avoidance dimension decreases. these factors can also increase people’s participation and academic engagement in interaction with each other.