پیش‌بینی رفتارهای خودناتوان‌ساز تحصیلی بر اساس اشتیاق تحصیلی، کیفیت زندگی در مدرسه و احساس تعلق به مدرسه دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر ری

هدف از این پژوهش بررسی پیش‌بینی رفتارهای خودناتوان‌ساز تحصیلی بر اساس اشتیاق تحصیلی، کیفیت زندگی در مدرسه و احساس تعلق به مدرسه دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر ری بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. حجم نمونه 350 نفر از این دانش‌آموزان و به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب و به پرسشنامه‌های رفتارهای خودناتوان ساز جونز و رودوالت (1982)، اشتیاق تحصیلی فردریکز، بلومنفیلد و پاریس (2004)، کیفیت زندگی در مدرسه ویلیامز و باتن (1981) و احساس تعلق به مدرسه بری، بتی و وات (2004) پاسخ دادند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که اشتیاق تحصیلی، کیفیت زندگی در مدرسه و احساس تعلق به مدرسه با رفتارهای خودناتوان ساز تحصیلی رابطه منفی و معنی‌داری دارد (0/01>p). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که 4/27% درصد از کل واریانس رفتارهای خودناتوان‌ساز تحصیلی به‌وسیله اشتیاق تحصیلی، کیفیت زندگی در مدرسه و احساس تعلق به مدرسه تبیین می‌شود. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که اشتیاق تحصیلی، کیفیت زندگی در مدرسه و احساس تعلق به مدرسه سهم معنادار در پیش‌بینی رفتارهای خودناتوان ساز تحصیلی دانش‌آموزان دارند.

The prediction of students ’academic self-handicapping behaviors on the basis of academic engagement, quality of school life and sense of belonging to school

The purpose of this study was to prediction of academic selfhandicapping behaviors based on academic engagement, quality of school life and sense of belonging to school male students of high school Rey city. The descriptive correlation method was used. The statistical population consists of all the male students of high school Rey city in year academic 20172018 to 4000 male students. According to cluster sampling method, 350 male students were selected as samples and they were asked to fill in selfhandicapping scale of Jones and Rhodewalt (1982), academic engagement scale of Fredricks, Blumenfeld and Paris (2004) quality of school life scale of Williams and Baten (1981) and measuring students’ sense of connectedness with school of Brew, Beatty and Watt (2004), and. The data were analyzed by tests of Pearson correlation and multivariate regression. Findings showed that there was a negative and significant correlation between academic engagement, quality of school life and sense of belonging to school with academic procrastination students (P<0/01). Regression analyses also revealed that 27/4 of variance of selfhandicapping behaviors was explained by academic engagement, quality of school life and sense of belonging to school. This study confirmed the significant contribution of academic engagement, quality of school life and sense of belonging to school on selfhandicapping behaviors of students.