پیش بینی شادکامی و خلاقیت بر اساس جو مدرسه با میانجی‌گری درگیری تحصیلی و شایستگی هیجانی اجتماعی دانش آموزان دختر دبیرستانی

هدف از این پژوهش پیش‌بینی شادکامی و خلاقیت بر اساس جو مدرسه با میانجی‌گری درگیری تحصیلی و شایستگی هیجانی اجتماعی دانش آموزان دختر دبیرستانی بود. روش تحقیق همبستگی از نوع معادلات ساختاری است. از کلیه دانش‌آموزان دختر 16 تا 18 ساله مدارس دولتی شهر تهران در سال تحصیلی 97-1396 تعداد 518 نفر به شیوه تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. دانش‌آموزان موردبررسی پرسشنامه‌های شایستگی هیجانی اجتماعی دانش‌آموز زو و جی: secq (2012)، درگیری تحصیلی ریو (2013)، خلاقیت عابدی (1372)، پرسشنامه جو و هویت مدرسه scasimst، (2017)، شادکامی آکسفورد ohi(1999) را تکمیل کردند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل روش‌های آماری: از همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. بر اساس مدل ارائه‌شده در این مطالعه متغیر شادکامی به‌اندازه 41%= متغیر خلاقیت به‌اندازه 42%= تبیین گشت. شایستگی هیجانی اجتماعی دانش‌آموزان بیشترین اثر کل (0.514) را بر میزان شادکامی دانش‌آموزان پس‌ازآن جو مدرسه (0.414) و سپس درگیری تحصیلی (0.260) بر عهده دارد. شایستگی هیجانی اجتماعی دانش‌آموزان بیشترین اثر کل (0.632) را بر میزان خلاقیت دانش‌آموزان، پس‌ازآن جو مدرسه (0.277) و سپس درگیری تحصیلی (0.221) بر عهده دارد. با توجه به نتایج این پژوهش، ارتقاء جو مثبت مدارس و شایستگی هیجانی اجتماعی دانش‌آموزان به‌عنوان متغیرهای مهم و تاثیرگذار بر خلاقیت و شادکامی دانش‌آموزان در اولویت‌های آموزش‌وپرورش قرار گیرد.

The prediction of happiness and creativity based on the school climate by mediating the Educational Engagement and the emotionalsocial competence of high school female students

Abstract: The purpose of this research is to predict happiness and creativity based on the school climate by mediating the educational Engagement, and emotionalsocial competence of high school female students. Method: The research method is correlational which a type of structural equation. A total of 518 students from all 1618 year old students among public schools in Tehran were selected randomly by multistage cluster sampling. Students completed the questionnaire of Students’ emotionalsocial competence: SECQ (2012), Rio’s Educational Engagement (2013), Abedi’s Creativity (1993), School Acceptance Questionnaire (SCASIMSt) (2017), Oxford Happiness OHI (1999) .Pearson correlation and structural equation model were used. Findings: Based on the model presented in this study, happiness variables as much as 41% = R2 creativity variables were explained to 42% = R2. Socialemotionalsocial competence of students had the highest total effect (51/44) on the happiness of students after school enrollment (0/414) and then educational Engagement (0/260). Emotionalsocial competence of students has the highest total effect (0/632) on students’ creativity. Conclusion: According to the results of this study, promoting the positive climate of schools and socialemotionalsocial competence of students as important variables affecting the creativity and happiness of students in the priorities of education.