رابطه باورهای خودکارآمدی تحصیلی با بهزیستی تحصیلی:نقش واسطه‌ای تنیدگی تحصیلی ادراک شده و هیجانات پیشرفت

هدف: پژوهش حاضر با هدف آزمون نقش میانجیگر هیجانات پیشرفت و استرس تحصیلی ادراک شده در رابطه باورهای خودکارآمدی تحصیلی و بهزیستی تحصیلی در بین دانشجویان انجام شد. روش: 339 دانشجوی مقطع کاشناسی (142 پسر و 140 دختر) به پرسشنامه باورهای خودکارامدی تحصیلی (asebq، زاژاکوا، لینچ و اسپنشادا، 2005)، پرسشنامه استرس تحصیلی ادراک شده (زاژاکوا و همکاران، 2005)، نسخه کوتاه پرسشنامه هیجانات پیشرفت (عبدلله‌پور، 1394)، فهرست مشغولیت تحصیلی (sei، سالملا آرو و آپادایا، 2012) و سیاهه فرسودگی تحصیلی (sbi، سالملا آرو، کیورا، لسکینن و نورمی، 2009) پاسخ دادند. در مطالعه همبستگی حاضر، به منظور آزمون روابط ساختاری بین منابع اطلاعاتی چندگانه در مدل‌های مفروض از روش آماری مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که الگوهای مفروض واسطه‌مندی نسبی هیجانات پیشرفت مثبت و منفی و استرس تحصیلی ادراک شده در رابطه بین باورهای خودکارآمدی تحصیلی و بهزیستی تحصیلی برازش مطلوبی داشتند. علاوه بر این، نتایج نشان داد که در هر دو مدل واسطه‌مندی هیجانات پیشرفت مثبت و منفی، تمامی وزن‌های رگرسیونی از لحاظ آماری معنادار بودند و در مدل واسطه‌مندی هیجانات مثبت و استرس تحصیلی به ترتیب 33 و 22 درصد از پراکندگی مشغولیت تحصیلی و فرسودگی تحصیلی و در مدل واسطه‌مندی هیجانات منفی و استرس تحصیلی به ترتیب 33 و 20 درصد پراکندگی مشغولیت تحصیلی و فرسودگی تحصیلی تبیین شد. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد که بخشی از پراکندگی مشترک بین حلقه‌های مفهومی باورهای خودکارآمدی تحصیلی و بهزیستی تحصیلی از طریق هیجانات پیشرفت مثبت و منفی و استرس تحصیلی ادراک شده قابل تبیین است.

Relationship between academic selfefficacy beliefs with academic well being: the role of academic stress and achievement emotions

This study examined the mediating role of the perceived academic stress and academic emotions on the relationship between academic selfefficacy with academic wellbeing among university students. Method: On a sample consisting of 339 students (142 male 140 female), the Academic SelfEfficacy Questionnaire (ASEQ), the Perceived Academic Stress Questionnaire (PASQ), the Achievement Emotions QuestionnaireShort Form (AEQSF), the School/University Burnout Inventory (SBI) and the Schoolwork Engagement Inventory (SEI) were administrated. Structural equation modeling was used to assess the mediating effects model of the perceived academic stress and academic emotions on the relationship between academic selfefficacy with academic wellbeing among university students. Results: Results showed that both models partially mediated models of positive and negative emotions on the relationship academic selfefficacy and academic wellbeing had good fit to data. In these hypothesized models, all of the regression weights were statistically significant. Also, in the mediating model of positive emotions and academic stress, model predictor’s emphases accounted for 33 and 22 of the variance in academic engagement and academic burnout, respectively. Furthermore, in the mediating model of negative emotions and academic stress, model predictor’s emphases accounted for 33 and 20 of the variance in academic engagement and academic burnout, respectively.Conclusion: These findings show that the part of covariance between conceptual loops of academic selfefficacy beliefs and academic wellbeing is accounted for by achievement emotions and perceived academic stress.