تحلیل کانونی رابطۀ بین امنیت در مدرسه و مشارکت فعّال در آن

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطۀ امنیت در مدرسه با مشارکت فعّال در آن صورت پذیرفت؛ بدین صورت که 322 نفر از کلیۀ دانش‏آموزان دبیرستان های دولتی در شهر ری با روش نمونه‏گیری خوشه‏ای تصادفی انتخاب شدند و به مقیاس‏های اصلاح شدۀ امنیت در مدرسه اسکیبا، سیمون، پترسون و فورد (2006) و مشارکت فعّال وانگ، ویلت و اسکلتس (2011) پاسخ دادند. داده‏ها با استفاده از روش تحلیل همبستگی بنیادی و با استفاده از نرم افزارهای spss 18 و statgraphics 5.1 مورد بررسی قرار گرفتند. تحلیل کانونی سه مجموعۀ معنادار بین امنیت در مدرسه و مشارکت فعّال در آن را نشان داد.براساس مجموعۀ اول، جوِّ مدرسه و امنیت در یادگیری با یادگیری خودگردان، حس تعلق در مدرسه و استفاده از راهبردهای شناختی رابطه داشت و 43 درصد از واریانس آن‏ها را تبیین می‏کرد. براساس مجموعۀ دوم، جوِّ مدرسه، عدم رفتارهای مجرمانه و امنیت سطح بالاتر، امنیت فردی و عدم اختلاف و خشونت با یادگیری خودگردان، استفاده از راهبرد شناختی، اشتیاق به یادگیری و حس تعلق به مدرسه رابطه داشت و 10 درصد از واریانس آن را تبیین می‏کرد؛ و بر اساس مجموعۀ سوم جوِّ مدرسه، عدم رفتارهای مجرمانه و امنیت سطح بالاتر، ارتباطات در مدرسه و امنیت در یادگیری با یادگیری خودگردان، حس تعلق در مدرسه و استفاده از راهبردهای شناختی رابطه داشت و 5 درصد از واریانس آن را تبیین می‏کرد. در مجموع می‌توان نتیجه گرفت در مدارسی که مولفه های امنیت در مدرسه برقرار است و در سطح بالایی قرار دارد دانش آموزان مشارکت فعّال بیشتری دارند. این نتیجه با در نظر گرفتن نظریۀ میدانی لوین، رویکرد بوم شناختی برنر و نظریۀ انسان شناسانۀ مازلو قابل تبیین است.