نقش مولفه‌های توانمندسازی روان‌شناختی در پیش‌بینی دلبستگی کاری

دلبستگی کاری یک حالت روانی مثبت است که با تجربه انرژی، مجذوب کار شدن و فداکاری کردن در کار همراه است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر توانمندسازی روان‌شناختی و مولفه‌های آن بر دلبستگی کاری است. هدف پژوهش کاربردی و ماهیت آن توصیفی همبستگی است و به‌ شکل مقطعی انجام گرفته است. جامعه آماری این تحقیق کارکنان چند سازمان دولتی در شهر مشهد بودند. از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده استفاده شد و با استفاده از جدول کرجی و مورگان حجم نمونه 384 به‌دست آمد. از 420 پرسش‌نامه توزیع‌شده 389 مورد به شکل کامل گرد‌آوری شد. برای اندازه‌گیری دلبستگی کاری از مقیاس شافیلی، باکر و سالانوا و برای اندازه‌گیری توانمندسازی روان‌شناختی از مقیاس اسپریتز استفاده شد. با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی روایی سنجه‌های پژوهش تایید شد. نتایج آزمون تحلیل مسیر در نرم‌افزار لیزرل نشان داد که توانمندسازی روان‌شناختی %73 از دلبستگی کاری کارکنان را تبیین می‌کند. در حالی که تاثیر احساس شایستگی بر دلبستگی کاری کارکنان معنادار نبود، سایر مولفه‌های توانمندسازی روان‌شناختی شامل مولفه‌های احساس معناداری، داشتن حق انتخاب و موثر بودن بر دلبستگی کارکنان به ترتیب %48، %33 و %38 تاثیر مثبت و معنی‌دار دارند؛ بنابراین توانمندسازی روان‌شناختی یک پیش‌بینی‌کننده قوی برای دلبستگی کاری است. در نتیجه مداخله سازمان‌ها برای افزایش توانمندسازی روان‌شناختی کارکنان تاکید می‌شود. محور این مداخله‌ها باید بر احساس معناداری وظایف، دادن حق انتخاب و موثر بودن متمرکز شود.