مدل ارزیابی قابلیت اطمینان انسان در دستگاه‌های پزشکی بر‌اساس روش fmea و تیوری فازی

در چند دهه اخیر، از روش‌های مهندسی قابلیت اطمینان در بسیاری از صنایع به‌منظور بهبود عملکرد مدیریت تعمیر و نگهداری تجهیزات، با موفقیت استفاده شده است. مدل‌های بازرسی و بهینه‌سازی بسیاری توسعه یافته و به‌طور گسترده‌ای برای رسیدن به نگهداری سطح بالا (یعنی تعادل عملکرد، خطر، منابع و هزینه برای رسیدن به یک راه حل بهینه) به‌کار برده شده‌اند. یکی از چالش‌های موجود در حوزه مدیریت سلامت چگونگی بهبود ایمنی، امنیت و قابلیت اطمینان در تجهیزات پزشکی است. ایجاد یک سیستم ارزیابی و تجزیه و تحلیل قابلیت اطمینان انسان در تجهیزات پزشکی، به‌منظور بهبود کیفیت درمان پزشکی ضروری می‌باشد. در این تحقیق مدلی بر‌اساس روش shell و ترکیب روش fmea و متغیر‌های کلامی فازی برای ارزیابی و تجزیه تحلیل قابلیت اطمینان انسان برای دستگاه‌های پزشکی ارایه شده است. تیوری فازی برای ثبت نظرات کارشناسان در مورد حالات خرابی و محاسبات مقدار اولویت احتمال خطر هر یک از زیر‌سیستم‌ها به کار برده شده است. نتایج حاکی از این است که در ارزیابی قابلیت اطمینان انسان در تجهیزات پزشکی باید بیشتر بر کاهش وقوع خرابی‌های پنهان و پر‌احتمال خطر نرم تمرکز داشت و در طراحی و انجام عملیات توسط تجهیزات پزشکی باید به ارتباط و همکاری بین طراح تجهیزات و کاربران تجهیزات توجه کرد.واژه‌های کلیدی: ارزیابی قابلیت اطمینان انسان، مدل shell، ایمنی تجهیزات پزشکی، اعداد فازی.