به‌کارگیری سیستم بهینه استنتاج فازی- عصبی تطبیقی به منظور پیش‌بینی کارایی کارکنان

ابهام و عدم قطعیت موجود در ماهیت و محدودیت‌ شناختی ذهن انسان، همواره پیش‌بینی رفتار و مشخصات ناشناخته سیستم‌هایی را که با انسان سروکار دارند، دشوار می‌سازد. درنتیجه پیش‌بینی در این حوزه، نیازمند ساخت مدل‌هایی است که ابهام را به عنوان بخشی از سیستم در نظر گرفته و مدلسازی کند. هدف از این مقاله بهره‌گیری از هوش مصنوعی و الگوریتم‌های بهینه‌سازی پیشرفته برای مدلسازی کارایی کارکنان است که در این بررسی از متغیرهای هوش هیجانی و ویژگی‌های فردی به عنوان ورودی و از سه بعد وظیفه‌شناسی، دقت در کار و سرعت در کار به عنوان خروجی مدل پیش‌بینی کارایی امدادگران و گازبانان شرکت گاز استفاده شده است. درنهایت به منظور مدلسازی کارایی، با ترکیب الگوریتم ژنتیک و روش تجزیه مقادیر منفرد با سیستم استنتاج فازی عصبی، سیستم بهینه استنتاج عصبی- فازی تطبیقی بر‌اساس داده‌های واقعی به کار گرفته شد. این سیستم قادر است با وجود پیچیدگی و ناشناخته بودن رفتار در حوزه منابع انسانی، کارایی کارکنان را با حداقل خطای آموزش، حداقل خطای پیش‌بینی و حداکثر انطباق‌پذیری با کارایی واقعی پیش‌بینی کند، به طوری که بر‌اساس الگوریتم معرفی شده، درمورد 84 تا 96 درصد از رکوردهای مورد بررسی، ابعاد کارایی به طور دقیق برابر با مقدار واقعی پیش‌بینی می‌شوند.