آسیب‌شناسی الگوی حکمرانی آموزش عمومی در ایران

هدف پژوهش حاضر آسیب شناسی الگوی حکمرانی آموزش عمومی در ایران است. آموزش و پرورش یکی از زیرساخت های اصلی هر جامعه ای جهت رشد، توسعه و پیشرفت شهروندان محسوب می شود. این پژوهش به صورت ترکیبی اجرا شده است. در مرحله کیفی از راهبرد تحلیل مضمون در نرم افزار اطلس تی آی و روش نمونه گیری نظری استفاده شده است. در مرحله کمی، راهبرد پیمایش و همبستگی در پیش گرفته شد و با استفاده از نمونه گیری تصادفی، 384 نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. برای اجرای مدل، از روش تحلیل عامل تائیدی در نرم افزار لیزرل استفاده شد. ابتدا بر اساس تحلیل مضمون با مصاحبه با صاحب نظران و خبرگان آموزش و پرورش به شناسایی آسیب های موجود در حکمرانی آموزش عمومی پرداخته شده است. 4 مضمون فراگیر و 11 مضمون سازنده و 46 مضمون پایه شناسایی شدند. مضامین فراگیر در آسیب شناسی حکمرانی آموزش عمومی عبارتاند از: عدم پاسخگویی، مشکلات زیرساختی، عدم مشارکت و عدم انعطاف پذیری. در ادامه برازش شبکه مضامین شناسایی شده، از تحلیل عامل تائیدی استفاده شد. نتایج بیانگر تائید تمامی عوامل شناسایی شده است. درنتیجه کلی می توان گفت که با بهبود مولفه های عدم پاسخگویی، مشکلات زیرساختی، عدم مشارکت و عدم انعطاف پذیری، می توان زمینه سازی حکمرانی خوب در آموزش عمومی در ایران را فراهم نمود. به نظر می آید انجام این پژوهش منجر به ارائه مدلی جامع درباره حاکمیت خوب آموزشی می گردد که متناسب با شرایط اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی کشور باشد.