طراحی مدل خط‌مشی توسعه کارآفرینی در ایران

هدف پژوهش حاضر طراحی مدل خط‌مشی توسعه کارآفرینی در ایران است، این تحقیق، یک مطالعه آمیخته است. در بخش نخست بر اساس مطالعات کتابخانه‌ای و مصاحبه‌های تخصصی شاخص‌های خط‌مشی توسعه کارآفرینی دولتی شناسایی شدند و در مرحله بعد پرسشنامه‌ها بین خبرگان کارآفرینی توزیع گردید. جامعه آماری در بخش کیفی خبرگان دانشگاهی و خبرگان نظری بودند. فرایند نمونه‌گیری تا دستیابی به اشباع نظری ادامه یافت و 11 خبره در این مرحله شرکت کردند. جامعه آماری در بخش کمی (اعتبارسنجی و ارائه الگوی نهایی) مدیران و کارشناسان سازمان‌های دولتی بودند. روش‌های تجزیه‌وتحلیل داده‌ها شامل روش گراندد تئوری، مدل‌سازی ساختاریتفسیری و حداقل مربعات جزئی است. در این تحقیق تعداد 9 مقوله اصلی و 44 مقوله فرعی برای طراحی مدل خط‌مشی توسعه کارآفرینی دولتی در ایران شناسایی شد. مقوله‌های مذکور در 6 پارادایم با عناوین شرایط زمینه‌ای، شرایط علی، پدیده محوری، راهبردها و اقدامات، شرایط مداخله‌گر و پیامدها دسته‌بندی شدند. در ادامه روند پژوهش، با اجرای تکنیک دلفی فازی در 2 مرحله غربالگری و اعتبارسنجی معیارهای حاصل از تحلیل کیفی پژوهش انجام شد. در ادامه، شناسایی روابط معیارهای خط‌مشی توسعه کارآفرینی دولتی در ایران انجام شد و توسعه کارآفرینی به‌عنوان متغیر سطح اول شناسایی شد. همچنین بر اساس بار عاملی استاندارد و مقدار آماره t به‌جز فرضیه‌های هفت، نه و هیجده تمام فرضیه‌های پژوهش و رابطه بین متغیرها تایید شد.

Designing an Entrepreneurship Development Policy Model in Iran

The purpose of this study is to design a policy model of entrepreneurship development in Iran, this research is a mixed study. In the first part, based on library studies and specialized interviews, the policy indicators of government entrepreneurship development were identified and in the next stage, questionnaires were distributed among entrepreneurship experts. The statistical population consisted of qualitative academic experts and theoretical experts. The sampling process continued until theoretical saturation was achieved and 11 experts participated in this stage. The statistical population in the quantitative section (validation and presentation of the final model) were managers and experts of government organizations. Methods of data analysis include grounded theory, structuralinterpretive modeling, and partial least squares. In this study, 9 main categories and 44 subcategories were identified to design a policy model for government entrepreneurship development in Iran. These categories were categorized into 6 paradigms with the titles of contextual conditions, causal conditions, pivotal phenomena, strategies and actions, intervening conditions, and consequences. Following the research process, the fuzzy Delphi technique was performed in two stages of screening and validation of the criteria obtained from the qualitative analysis of the research. Then, the relationships between the criteria of government entrepreneurship development policy in Iran were identified and entrepreneurship development was identified as the first level variable. Also, based on the standard factor load and the value of tstatistic, except for hypotheses seven, nine and eighteen, all research hypotheses and the relationship between variables were confirmed.