ارزیابی رویکرد تشکل مذهبی «جامعه تعلیمات اسلامی» در برابر مسئله آموزش (بازه زمانی شهریور 1320 تا کودتای 28 مرداد 1332)

پژوهش حاضر به بررسی چرایی ورود تشکل مذهبی «جامعه تعلیمات اسلامی» به عنوان یکی از گروه‌های مذهبی پیشرو در زمینه پذیرش آموزش نوین بعد از سقوط رضاشاه می‌پردازد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد این تشکل مذهبی با توجه به روند تحولات اجتماعی و لزوم حضور موثر در جامعه و ایجاد توانایی در مواجهه اصولی و مناسب با تهدیداتی که از ناحیه جریان‌های فکری منسوب به کمونیسم و ناسیونالیسم و همین طور القائات فرق ضاله مانند بهاییت می‌شد، با درک اهمیت پذیرش آموزش نوین، سیاست طرد و نفی آموزش جدید را که تا این زمان سیاست رایج مذهبی‌ها بود، کنار گذاشته و با ساخت مدارس جدید و توسعه آنها، خود را پیشرو و الهام‌بخش یک حرکت و رویکرد جدید در فضای آموزشی کشور در میان مذهبی‌ها قرار می‌دهد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و اسنادی- کتابخانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای این مسئله را بررسی کرده است. 

evaluating the approach of the religious organization of islamic education society to education (the period september 1320 to the coup d'etat of 19 august 1953)

the present study investigates the why of the entrance of religious organization islamic education society as one of the leading religious groups in the field of accepting new education after the fall of reza shah. findings show that this religious organization with regard to the process of social change and the need for effective presence in society and the ability to face principled and appropriate threats to the currents of thought attributed to communism and nationalism, as well as the induction of heresy such as the baha’is, understanding the importance of accepting new education, abandoning the policy of rejecting new education, which until now was the common policy of religious people, and by building new schools and developing them, pioneered and inspired a new movement and approach in the country’s educational space among religious people. puts. this research has investigated this issue with descriptive-analytical and documentary-library methods.