استفاده از متریک‌های منظر در بهسازی شبکه اکولوژیک شهری (مطالعه موردی : شهر تبریز)

در دهه‌های اخیر تیوری‌های مربوط به اکولوژی منظر درهای تازه‌ای به روی برنامه‌ریزی و طراحی منظر گشوده است. مفهوم شبکه اکولوژیک نیز از دستاوردهای این مبحث بوده و در ارتباط با غلبه انسان در محیط‌های طبیعی و تکه تکه شدن تدریجی آن به دنبال توسعه محیط‌زیست انسانی نمود می‌یابد. به همین جهت طراحان و اکولوژیست‌های منظر، این مفهوم را در جهت به کار بستن یک استراتژی فضایی بهینه در مقیاس‌های مختلف و نیز محیط‌های شهری مورد استفاده قرار می‌دهند. در این راستا متریک‌های منظر به عنوان ابزار مفید بررسی و بهسازی شبکه‌های اکولوژیک شهری به شمار می‌آیند. در مطالعه حاضر، هدف اصلی، ‌‌‌ارایه راهکارهای بهسازی برای شبکه اکولوژیک شهر تبریز با استفاده از متریک‌های منظر است. در این راستا ابتدا عناصر تشکیل‌دهنده ساختار شبکه اکولوژیک شهر تبریز که شامل لکه‌ها و ‌‌‌کریدورهای طبیعی و مصنوعی هستند، با استفاده از متریک‌های منظر به طور کمی بررسی شده و بدین ترتیب لایه‌های اکولوژیکی طبیعی و مصنوع آن با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای لندست و متریک‌های منظر(شاملcap و mnn و np) مورد شناسایی و آنالیز واقع شد. سپس تحلیل شبکه با روی‌هم‌گذاری این لایه‌ها صورت گرفته و این امر به درک شبکه اکولوژیک شهر انجامید. در نهایت پهنه‌بندی ساختار شبکه به صورت سه پهنه همگن و ‌‌‌ارایه راهکارهای ارتقای آن برای هر پهنه در مقیاس شهری از نتایج این مطالعه است.