واکاوی تاثیر دلبستگی محیطی بر سازگاری ‌اجتماعی در فضاهای‌آموزشی بر‌اساس اصل تقویت‌ مکان نظریۀ سیمون (نمونه موردی: مدارس دخترانه ارومیه)

بیان مسئله: نگرش اجتماعی فرد، نگرش او نسبت به افراد یا محیط در جامعه است. به فردی که خود را با تغییرات محیط فیزیکی، شغلی و اجتماعی تطبیق می‌دهد، سازگار با محیط می‌گویند. در فرایند سازگاری، فرد بین فعالیت‌های اجتماعی به توازن دست ‌می‌یابد. مدرسه به‌عنوان محیط‌ اجتماعی، از طریق افزایش حس‌دلبستگی ‌به ‌مکان باعث افزایش سازگاری ‌اجتماعی می‌شود. سوالات اصلی این پژوهش عبارتند از ؛ مولفه‌های تاثیرگذار بر دلبستگی ‌به ‌مکان طبق نظریۀ سیمون کدام مولفه‌ها هستند و تاثیر مولفه تقویت‌ مکان بر سازگاری ‌اجتماعی چگونه است؟ هدف پژوهش: هدف این پژوهش بررسی میدانی فاکتورهای تاثیرگذار نظریۀ سیمون و تقویت‌ مکان بر دلبستگی به محیط و سازگاری ‌اجتماعی است. این پژوهش به محققین امکان می‌دهد، تا نقش عوامل موثر بر سازگاری ‌اجتماعی را به‌طور گسترده‌تر بررسی کنند. روش پژوهش: در جهت تحقق اهداف، ابتدا از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی به استخراج مولفه‌های نظریۀ سیمون پرداخته می‌شود؛ سپس طرح نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری برای دو گروه 45 نفره مشاهده و کنترل اجرا می‌شود. پس از پایان جلسات، پیگیری به کمک پرسشنامۀ مولف‌ساخت سازگاری ‌اجتماعی انجام می‌شود. نتیجه‌گیری: یافته‌های نظری تحقیق شامل شش مولفۀ نظریۀ سیمون اعم از تقویت‌ مکان، کالبد مکان، تسلط‌ مکان، وابستگی‌ عاطفی، هویت ‌مکان و تعامل با مکان است که تقویت‌ مکان به‌عنوان متغیر پژوهش بررسی می‌شود. یافته‌ها حاکی از آن است که آموزش‌های گروهی جهت تقویت‌ مکان، اعم از تشکیل گروه‌های سرود ‌و‌ نمایش، گروه تئاتر و ورزش‌، اردوهای گروهی، تزئین کلاس‌ها و پانل با دست‌سازه و تمیزکردن کلاس‌ درس و حیاط با مشارکت دانش‌آموزان، رنگ‌آمیزی نیمکت‌ها تاثیر به‌سزایی در سازگاری ‌اجتماعی دانش‌آموزان دارد که به‌مرور این تمرین در شخصیت دانش‌آموزان تاثیر می‌گذارد و آنها را سازگارتر می‌کند، لذا در مدارس فعالیت‌هایی جهت تقویت‌ مکان برای افزایش تعامل و حس دلبستگی بیشتر موردتوجه قرار گیرد تا به‌تبع آن سازگاری ‌اجتماعی افزایش یابد. به‌عبارت‌دیگر با افزایش سطح توجه به کالبد محیط و دلبستگی ‌به‌ مکان در مدارس، سازگاری ‌اجتماعی در دانش‌آموزان نیز افزایش می‌یابد.

analyzing the impact of place attachment on social adaptability in educational spaces based on the principle of place intensification in seamon’s theory (case study: girls’ schools in urmia)

problem statement: an individual’s social attitude reflects their perspective towards people or the environment within a community. an individual who adapts to changes in their physical, occupational, and social environments is considered environmentally adaptable. in the process of adaptation, individuals achieve a balance among their social activities. schools, as social environments, enhance social adaptability by increasing a sense of place attachment. the main questions of this research are: what are the components affecting place attachment according to seamon’s theory, and how does the component of place intensification influence social adaptability?research objective: this research aims to conduct a field study on the factors influencing seamon’s theory and place intensification on place attachment and social adaptability. this study enables researchers to extensively examine the role of factors affecting social adaptability.research method: to achieve the objectives, the study initially uses a descriptive-analytical method to extract the components of seamon’s theory. then, a semi-experimental design with a pre-test, post-test, and follow-up is conducted on two groups of 45 participants each (observation and control groups). after the sessions, follow-up is carried out using the researcher-developed social adaptability questionnaire.conclusion: the theoretical findings of the research include six components of seamon’s theory: place intensification, place creation, place release, place realization, place identity, and interaction with place. place intensification is the variable under investigation. the findings indicate that group activities aimed at place intensification, such as forming a hymn group and theater groups, sports teams, group excursions, decorating classrooms and panels with handmade items, cleaning the classroom and yard with student participation, and painting benches significantly enhance students’ social adaptability. over time, these practices impact students’ personalities, making them more adaptable. therefore, schools should focus on activities that intensify place attachment to increase interaction and a greater sense of belonging, thereby enhancing social adaptability. in other words, increasing attention to the physical environment and place attachment in schools results in improved social adaptability among students.