به‌کارگیری مولفه‌های بومی قلمرو در جهت افزایش تعاملات اجتماعی در مجموعۀ مسکونی نواب

بیان مسئله: از بدو پیدایش و فراگیری ساخت بلندمرتبه‌های مسکونی، تعاملات اجتماعی به‌عنوان مولفه‌ای مهم و اثرگذار مورد دقت بوده است. با این ‌حال در بسیاری از بلندمرتبه‌های ارزان‌قیمت عدم توجه به این موضوع باعث افزایش ناهنجاری‌ها و نابه‌سامانی‌های اجتماعی می‌شود.هدف پژوهش: هدف این پژوهش تبیین مولفه‌های قلمروی مستخرج از محلۀ ‌ایرانی به‌عنوان سازوکاری فضامند در جهت افزایش تعاملات اجتماعی در بلندمرتبۀ مسکونی ارزان‌قیمت است. پس از آن پاسخ به این سوال که مولفه‌های بومی قلمرو در مجتمع نواب چقدر به‌کار گرفته ‌شده و چقدر برای ساکنین ترجیح داده می‌شود، هدف بعدی این پژوهش است. روش پژوهش: محققین فراوانی مفهوم قلمرو را متاثر از زمان و فرهنگ می‌دانند. پس در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی به استخراج مولفه‌های قلمروی محله، به‌عنوان شکل فرهنگی سکونت ایرانی پرداخته می‌شود. در گام بعدی مولفه‌های مستخرج در قالب پرسش‌نامه‌ای از ساکنین مجتمع مسکونی نواب مورد سوال قرار می‌گیرد.نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج پژوهش‌هایی که وضعیت تعاملات اجتماعی را در نواب بررسی کرده بودند و نتایج پژوهش موجود، سطح رضایت از تعاملات اجتماعی کم‌تر از متوسط بیان شد. با بررسی مولفه‌های به‌دست‌آمدۀ قلمرو درصد کمی از ساکنین از وضعیت قلمروی موجود رضایت داشته با این حال بسیاری از آن‌ها علاقه‌مند به‌کارگیری مولفه‌های قلمروی در فضا بوده‌اند. در مورد تعاملات اجتماعی نیز با این‌که میزان نفرات کمی از تعاملات اجتماعی موجود راضی بودند هم‌چنان تعداد قابل توجهی تمایل به افزایش تعاملات اجتماعی داشتند. در این میان مولفۀ مرکزیت و مالکیت دو مولفه‌ای است که برای پرسش‌شوندگان در فضای مجتمع نواب بسیار کم‌تر ملموس و مشهود قرار گرفته است.

using local components of territory to increase the social interactions in the navab residential complex

problem statement: from the very beginning of the construction of high-rise buildings, social interactions have been considered a critical and effective component. however, when it comes to the construction of affordable buildings, the lack of attention to this component causes social anomalies and social disorders to increase.research objective: the purpose of this study is to explain the territorial components extracted from the iranian neighborhood as a mechanism that can increase social interactions in affordable high-rise residential buildings. furthermore, the purpose of this study is to answer whether the navab complex has employed these local components of territory and how much they are preferred by the residents.research method: many researchers believe that the concept of territory is influenced by time and culture. so, this paper uses analytical and descriptive methods to extract the components of local territory as the cultural form of iranian habitation. in the next step, the extracted components will be asked of the residents of the navab residential complex in a questionnaire form.conclusion: considering the outcomes of the research analyzing the social interactions in navab, the satisfaction level of residents toward the social interactions was reported as below average. by examining the achieved components of the territory, very few percent of residents were satisfied with the current situation of their territory; however, many of them were keen to utilize these components in their space. about social interactions, although few people were content with the current state, a significant number showed interest in boosting the interactions. in the meantime, two components of ownership and centrality were considered much less tangible and visible by the participants.