ارزیابی میزان نمود ارزش‌های معنایی نهفته درپس کالبد بدنۀ تاریخی خیابان سپه تهران

بیان مسئله: درک ساختار معنایی ذاتی بدنه‌های تاریخی خیابان سپه و چگونگی کمک این ساختارها به درک مکان موضوعات مهمی است که در این مطالعه فرض می‌شود که ارزش‌های معنایی معماری سازه‌های تاریخی را می‌توان از طریق 25 شاخص که در پنج سطح ارزشی گروه‌بندی شده‌اند، تجزیه و تحلیل کرد. این سطوح جنبه‌های مختلفی از جمله تعادل اساسی، سازگاری عملکردی، دلبستگی عاطفی، هویت فرهنگی و انتزاع نمادین را دربرمی‌گیرند. هدف پژوهش: این پژوهش با تمرکز بر مورد خیابان سپه تهران، به بررسی تعامل میان فرم و معنا می‌پردازد و به بررسی پیوندهای پیچیدۀ بین بدن، چهره و روح معماری می‌پردازد. این مطالعه براساس این مفهوم است که طراحی معماری دارای ظرفیت عمیقی برای انتقال معانی است و این معانی اغلب از طریق نقش‌ها، انتظارات و انگیزه‌ها رمزگشایی می‌شوند. روش پژوهش: این پژوهش به روش تحلیل محتوای تاریخی و جمع‌آوری داده‌ها به صورت کمی انجام گرفته است. نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد خیابان سپه، تعادلی پویا بین سنت و مدرنیته را در خود جای داده است. این معماری توانایی قابل توجهی برای گسترش فرم ارگانیک و در عین حال حفظ ویژگی اساسی خود را نشان می‌دهد. مولفه‌های تناسب، اتصال، ریتم و نظم در میان عناصر ساختمان، وحدتی هماهنگ را ایجاد می‌کند که حس مکان را تقویت می‌کند. بافت تاریخی خیابان به‌طور یکپارچه با محیط اطراف خود در تعامل است و اهمیت تداوم و تعامل را نشان می‌دهد. این مطالعه نشان می‌دهد که چگونه پیکربندی معماری خیابان سپه با ساکنان آن در سطوح احساسی ارتباط برقرار می‌کند. سادگی معماری این مکان، حس قوی تعلق را تقویت می‌کند، در حالی که گنجاندن عمدی ابهام و هماهنگی عمق احساسی را برمی‌انگیزد که با ناظران طنین‌انداز می‌شود. علاوه‌بر این، این تحقیق نشان می‌دهد که چگونه طراحی معماری به ارزش‌های فرهنگی و نمادین پاسخ می‌دهد و هویت، تضاد و هماهنگی را نشان می‌دهد. ارکستراسیون دقیق این عناصر به شکل‌گیری یک زمینۀ معماری منسجم و معنادار کمک می‌کند. به طور خلاصه، این پژوهش به طور جامع به تحلیل ارزش‌های معنایی نهفته در بافت تاریخی خیابان سپه تهران می‌پردازد. از طریق کاوش در ابعاد آنی، عملکردی، عاطفی، فرهنگی و نمادین، تاثیر متقابل ظریف بین فرم معماری و برانگیختن معنا را برجسته می‌کند. یافته‌ها بر اهمیت طراحی معماری نه‌تنها در بعد کالبدی، بلکه جوهر مکان، فرهنگ و هویت تاکید می‌کنند.

evaluating the emergence level of semantic values hidden in the historical body of sepah street in tehran

problem statement: the semantic values hidden in the architectural context of historical structures are investigated in this study. the research studies the interaction between form and meaning and investigates the complex links between the body, form, and spirit of architecture by focusing on the case of sepah street in tehran. research objective: this study is based on the concept that architectural design has a deep capacity to convey meanings and these meanings are often deciphered through roles, expectations, and motivations. research method: the main question of the research revolves around understanding the inherent semantic structure of the historical bodies of sepah street and how these structures help to understand the place. the study assumes that the architectural semantic values of historical structures can be analyzed through 25 indicators grouped into five value levels. these levels include various aspects such as basic balance, functional compatibility, emotional attachment, cultural identity, and symbolic abstraction. the research method was historical content analysis and data were collected quantitatively.conclusion: the results show that sepah street has a dynamic balance between tradition and modernity. this architecture shows a remarkable ability to expand the organic form while maintaining its essential character. the proportion, connection, rhythm, and order components create a harmonious unity among building elements that enhance the place’s sense. the historical context of the street seamlessly interacts with its surroundings and shows the importance of continuity and interaction. this study shows how the architectural configuration of sepah street communicates with its residents on emotional levels. the architectural simplicity of this place fosters a strong sense of belonging, while the intentional inclusion of ambiguity and harmony evokes an emotional depth that resonates with observers. in addition, this research shows how architectural design responds to cultural and symbolic values and shows identity, contrast, and harmony. the precise orchestration of these elements helps to form a coherent and meaningful architectural context.  in short, the research analyzes the semantic values hidden in the historical context of sepah street in tehran., it highlights the subtle interplay between architectural form and the evocation of meaning by exploring the instant, functional, emotional, cultural, and symbolic dimensions comprehensively. the findings emphasize the importance of architectural design not only in the physical dimension but also in the essence of place, culture, and identity.