بررسی تطبیقی راهکارهای دستیابی به آسایش، آرامش و تفکر در باغ های سنتی ایران و ژاپن

تحقیقات انجام‌یافته در مورد باغ‌های تاریخی به طور عمده شامل نحوه شکل‌گیری، نوع عناصر به‌کاررفته و نحوه چیدمان و ساختار فضایی آنها است در حالی‌که، این مقاله قصد دارد تا علاوه‌بر موارد فوق به تاثیرگذاری عناصر و اجزای و کالبد بر کاربر نیز بپردازد. ساخت مایه‌های دست بشر به منظور برآورده‌کردن نیازهای مادی و معنوی وی بوده و طراح و سازنده با اشراف براین موضوع دست به خلق فضایی می‌زده تا بتواند نیازهای فطری انسان، به مانند دست‌یابی به آرامش، را برآورده سازد. در این میان، باغ‌سازی شرقی‌باغ را فضایی مقدس می‌داند و نه صرفاً زیبا و در این رهگذار به مفاهیم بینشی در طراحی خود توجه می‌کند. این مقاله بر آن است تا دو نمونه از باغ‌های ایرانی و ژاپنی، با سابقه‌ای کهن و تکامل‌یافته طی قرون متمادی را به گونه‌ای تطبیقی همراه با نتیجه‌گیری منطقی به مقایسه بنشیند و با بیان اشتراکات و افتراقات آنها، شیوه‌های متفاوت طراحی جهت خلق مفهوم واحد را در انطباق با شرایط محیطی و فرهنگی متنوع به مکاشفه بپردازد. نتایج حاکی از آن است که موثرترین راه حصول آرامش در فضا از ترجمان کالبدی اعتقادات مذهبی مردمان حاصل‌شده اگرچه در فرهنگ‌ها و اقلیم‌های گوناگون به گونه‌ای متفاوت نمود یافته است.