|
|
|
|
«ساختگرایی» آخرین جلوه استبداد «حقیقت»
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
کوپال عطایالله
|
|
منبع
|
باغ نظر - 1385 - دوره : 3 - شماره : 5 - صفحه:81 -90
|
|
|
|
|
چکیده
|
ساختگرایی (structuralism)، به عنوان شیوه ای در نقد ادبی و هنری در دهه‌های نخستین قرن بیستم پدید آمد و در نیمه دوم آن سده به نقطه اوج خود رسید. این شیوه نقد، همواره می‌کوشید به خود شکل و رنگ علمی ببخشد و تمرکز بر ساختار آثار ادبی و هنری، این امکان را به ساختگرایان می‌داد که از دیدگاه خود قواعدی ابطال ناپذیر و فرمول‌هایی ثابت و لایتغیّر برای بررسی آثار هنری وضع کنند. ساختگرایی اگرچه در آغاز به زبان شناسی متکی بود ولی عرصه‌های گوناگونی همچون مردم شناسی، فلسفه، روان شناسی، تاریخ و زمینه‌های مختلفی از علوم انسانی را در برگرفت. این مقاله تامل و نقدی است بر مجموعه رویکردهایی که تحت عنوان ساختگرایی در نقد ادبی و هنری و علوم انسانی پدید آمد.آنچه ساختگرایی نامیده می‌شد، امروز به عنوان یک روش زنده، منسوخ شده است و اگرچه به جنبه‌هایی از آن در پژوهش‌های مربوط به علوم انسانی می‌توان استناد کرد، اما ساختگرایی را باید به منزله آخرین تلاش منتقدان برای تولید «حقیقتی» مطلق و غیر قابل نقض به شمار آورد.
|
|
کلیدواژه
|
نقد ادبی و هنری ,زبان شناسی ,مردم شناسی ,ساختار ,فرمالیسم ,مکتب پراگ ,منتقدان قرن ,Critic ,Literature ,Art ,Linguistics ,Anthropology ,Structure ,Formalism ,Structuralism
|
|
آدرس
|
|
|
پست الکترونیکی
|
atakoopal2000@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|