معاصرسازی اقتصادمبنا و حفظ میراث معماری معاصر راهکارهایی برای اقدام در بناهای مسکونی دهۀ 30 تا 50 شمسی

بیان مسئله: بحث در مورد امکان‌سنجی مالی معاصرسازی ​​در بین سرمایه‌گذاران، برنامه‌ریزان، سیاست‌گذاران و حامیان میراث فرهنگی برقرار است. رویکرد مبنی بر ایدئولوژی اینکه تخریب خانۀ قدیمی و جایگزینی آن با ساختمانی جدید سودآورتر است، خیابان‌های بسیاری از شهر تهران را به مکان‌های بی‌هویت تبدیل کرده است. به‌طورکلی سرمایه‌گذاران کمترین علاقه را برای سرمایه‌گذاری در بازسازی و استفادۀ مجدد از ساختمان‌های قدیمی نشان می‌دهند. بااین‌حال، تعداد فزاینده‌ای از پروژه‌های موفق با نوسازی و استفادۀ مجدد ساختمان‌ها در حال ظهور هستند.هدف پژوهش: هدف از این مطالعه، بررسی حفظ بناهای تاریخی و معاصرسازی آن از نگاه اقتصادی در مقابل نوسازی بناهاست.روش پژوهش: روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش، روش کمی بوده و از رگرسیون ملایم و کدنویسی در نرم‌افزار متلب بهره برده شده است.نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد رشد اقتصادی بر اساس معاصرسازی به صورت صعودی رشد می‌کند‌ و درحالی‌که هزینه‌های متفاوتی چون جذب مخاطب برای ساختمان‌ها و راهکارهایی دارد که در ادامه به آن پرداخته شده است، اما رشد اقتصادی بیشتری نسبت به تخریب و ساخت‌وساز از خود نشان داده است. ایجاد بستۀ مالی، وام، ایجاد مشارکت‌های بانکی از نمونه راهکارهای پیشنهادی در جهت تشویق به معاصرسازی بناهای مسکونی و عدم تخریب بناهای دورۀ 1330 تا 1350 در این پژوهش ارائه شد. همچنین نتایج نشان داد شهرداری‌ها باید سیاست‌های جدیدی را برای ترویج معاصرسازی اتخاذ و توسعه دهند و آن را به بخشی جدایی‌ناپذیر از طرح‌های رشد هوشمند تبدیل کنند. شهرداری‌ها باید دستورالعمل‌های طراحی سخت‌گیرانه را در محله‌هایی که ساختمان‌های بالقوۀ معاصرسازی وجود دارد به منظور جذب سرمایه‌گذاری بیشتر، حفاظت از جامعه و افزایش ارزش املاک در آن مناطق و از سرمایه‌گذاری‌های بالقوه اجرا کنند.

economy-based contemporization and preservation of contemporary architectural heritage; strategies for action in residential buildings from the 1951s to the 1971s

problem statement: the discussion about the financial feasibility of contemporization among investors, planners, policymakers, and supporters of cultural heritage is ongoing. the ideology-driven approach that advocates for demolishing old houses and replacing them with more profitable structures has transformed many streets in tehran into soulless places. generally, investors show minimal interest in investing in the renovation and reuse of old buildings. however, there is a growing number of successful projects emerging that involve refurbishment and reuse of existing structures.research objective: the objective of this study is to examine the preservation of historical buildings and their contemporization from an economic perspective in contrast to building new structures.research method: the research methodology employed in this study is quantitative, utilizing the techniques of smooth regression and coding in the matlab software.conclusion: the findings indicate that economic growth based on contemporization follows an upward trend. while there are various costs involved, such as attracting audiences to buildings and the implementation of strategies that are discussed further, economic growth has demonstrated a greater inclination towards contemporization rather than demolition and construction. proposed solutions in this study include the establishment of financial packages, loans, and banking partnerships to incentivize the contemporization of residential buildings and discourage the demolition of structures from the 1950s to 1970s. furthermore, the results suggest that municipalities should adopt new policies to promote contemporization and integrate it as an integral part of smart growth initiatives. municipalities should enforce strict design guidelines in neighborhoods with the potential for contemporization to attract more investment, protect communities, increase property values in those areas, and facilitate potential investments.