بررسی محرک‌ها و موانع فعالیت سازمان‌های مردم‌نهاد (سمن‌ها) در ارتقاء عملکرد مدیریت شهری نمونه مورد مطالعه: رشت

بیان مسئله: در سال‌های اخیر مدیریت شهری با تغییر رویکرد به‌سوی حکمروایی خوب شهری، بیش‌ازپیش بر ضرورت مشارکت و تعامل در جامعه تاکید داشته است. در این میان سازمان‌های مردم‌نهاد به‌عنوان نهادهای واسط میان مدیریت شهری و مردم با توجه به ماهیت و ویژگی‌های ذاتی خود و همچنین جلب اعتماد از سوی جامعه ی محلی، ایفاگر نقشی اساسی در ایجاد یک فضای مشارکت‌محور هستند. شهر رشت نیز به‌عنوان مرکز استان گیلان دارای سمن‌های متعددی است که در زمینه‌های مختلفی فعالیت می‌کنند. لذا شناخت عوامل محرک و مانع در زمینه ی تحقق مشارکت امری ضروری در جهت تحقق حمکروایی خوب شهری قلمداد می‌گردد.هدف پژوهش: هدف از این پژوهش شناسایی موانع و محرک‌های فعالیت سمن‌ها و بررسی شیوه‌های ارتقاء مشارکت سازمان‌های مردم‌نهاد در ساختارهای مدیریتی شهری به‌عنوان یک الگوی حاکمیت شهری است. در همین راستا این پژوهش به‌دنبال پاسخ به این سوالات است: حضور سازمان‌های مردم‌نهاد و افزایش مشارکت مدنی در حوزه‌های شهری و شهرسازی در شهر رشت چگونه می‌تواند در راستای حل مشکلات و بهبود ساختار مدیریت شهری و تحقق حکمروایی خوب شهری عمل کند؟ کدام محرک‌ها می‌توانند در این زمینه موثر واقع شوند؟ و در این میان سازمان‌های مردم‌نهاد فعال در شهر رشت با کدام موانع مواجه هستند؟روش پژوهش: تحقیق حاضر از جهت روش، توصیفی-‌اکتشافی و دارای رویکرد کیفی است. به‌منظور گردآوری اطلاعات مورد نیاز از دو روش مطالعات کتابخانه‌ای و مطالعه ی پیمایشی از طریق انجام 12 مصاحبه‌ به روش نیمه‌ساختاریافته و عمیق و در انتخاب مصاحبه‌شوندگان نیز از روش گلوله‌برفی استفاده شده‌است. همچنین در تحلیل مصاحبه‌ها با بهره‌گیری از تحلیل محتوا به کدگذاری سه‌سطحی مفاهیم و مقوله‌ها پرداخته شده است.نتیجه‌گیری: سمن‌ها به‌وسیله ی کار‌ گروهی و تصمیم‌گیری‌های جمعی، نقشی واسط  را بین شهروندان و مدیریت شهری ایفاد می‌کنند. در این زمینه مشارکت، مداخله مدنی و شهروندی به ترتیب مهم‌ترین محرک‌ها در ساختار مدیریت شهری هستند. همچنین براساس نتایج ساختارهای قانونی محدودکننده، بهره‌برداری سیاسی از سمن‌ها و منابع مالی محدود از مهم‌ترین موانع سمن‌ها به‌شمار ‌می‌روند. در مجموع در ساختار مدیریت شهری ایران به سمن ها توجه نشده و امید است درصورت دیدگاه و رفع موانع، سمن‌ها تبدیل به عنصری حیاتی و موثر در ساختار مدیریت شهری شوند.

investigation of stimuli and barriers to ngos activity for improving urban management performance case study: rasht, iran

emphasizing social participation and interaction necessity. in this case, non-governmental organizations (ngos) play a vital role in creating a participation-centered environment by performing as intermediaries between urban management and people. ngos can act effectively in this way due to their inherent nature and characteristics and their ability to win the trust of the local community. as the capital of gilan, rasht city has many active ngos in different fields. hence, it is essential to identify stimuli and barriers to the actualization of participation and achieve good urban governance.research objective: this study aimed at identifying the barriers and stimuli to ngo activity and examining how ngos perform as an urban governance pattern to improve participation in urban management structures.research method: this was a descriptive-exploratory study with a qualitative approach. the extant study used bibliographic studies and a survey method through 12 semi-structured and in-depth interviews to collect data. interviewees were selected via the snowball method. moreover, content analysis was used to analyze interviews through three-phase coding of concepts and categories.     conclusion: ngos do teamwork and make collective decisions; hence, they mediate the relationship between citizens and urban management. in this regard, participation, civic intervention, and citizenship are the most substantial stimuli in the urban management structure. moreover, results of restrictive legal structures indicate that the political employment of ngos and limited financial resources are the most important barriers to ngos. in total, the urban management structure of iran has ignored ngos, and it is hoped that ngos will become vital and effective elements in the urban management structure by eliminating the barriers.