گردشگری و معنادرمانی در فلسفه اگزیستانسیالیسم

بیان مساله: تجربه زیسته انسان نشان می‏دهد که آدمی سخت نیازمند معناست، چیزی که او را به «بودن» پیوند دهد. اما بر مبنای فلسفه اگزیستانسیالیسم هستی، هیچ برنامه و نقشه از پیش طراحی شده‏ای ندارد. مطابق این فلسفه چالش اصلی این است که چگونه می‏توان در جهانی بی‏معنا، معنایی آفرید. به نظر می‏رسد گردشگری فعالیتی است که می تواند ضمن مفرح و آموزنده بودن، نقش معنا بخشی به زندگی را هم ایفا نماید.هدف: از آنجا که در کشور ما مفهوم‏پردازی به خصوص در حوزه علوم انسانی و اجتماعی ضرورتی غیر قابل تردید است و با توجه به اینکه در رشته گردشگری، این مهم با رکود و کم‏توجهی مواجه است و اغلب پژوهش‏ها در این حوزه معطوف به بازآزمایی مفاهیم و نظریه‏های موجود و طبیعتا فاقد مفاهیم و نظریات جدید است، لذا هدف از این پژوهش آفرینش دانش و مفهوم‏پردازی بین‏رشته‏ای در موضوع مورد مطالعه بوده است تا نشان دهد انواع مختلف گردشگری در معنادرمانی انسان امروز چه سهمی دارند.روش تحقیق: این مطالعه پژوهشی میان‏رشته‏ای و کیفی از نوع پدیدارشناسانه تفسیری است که با انجام مطالعات کتابخانه‏ای و با انجام مصاحبه‏های عمیق و نیمه ساختارمند به انجام رسیده است. سوال تحقیق: هر یک از انواع گردشگری، در کدام شیوه معنادرمانی می‏تواند ایفای نقش نماید؟ نتیجه‏گیری: نتایج پژوهش بیانگر این است که «تجربه‏اندوزی و دنیادیدگی» که یکی از شیوه‏های معنابخشی به زندگی می‏باشد، بالاترین رتبه را در انواع متفاوت گردشگری به خود اختصاص داده و بعد از آن «لذت‏گرایی» و «خودشکوفایی» در رتبه‏های دوم و سوم معنادرمانی در انواع گردشگری هستند.

Tourism and Semantic Therapy in the Philosophy of Existentialism

Statement of Problem: Humans’ lived experiences show that individuals need meaning to connect to their &being&. However, according to the philosophy of existentialism, there is no predesigned plan, leading to the challenge of meaning creation in a meaningless world. Some existentialist thinkers, such as Camus and Sartre, believed that man must create and discover the meaning of his life, not the meaning assigned to them by God or nature. After such creation, they dedicate themselves to realizing that meaning to reduce the feeling of loss and regret of the passage of life. Tourism is supposed to give meaning to life while also contributing as an informative and pleasant activity. Objective: Conceptualization is an undeniable necessity in our country, especially in the field of humanities and social sciences. Tourism is one of the areas experiencing a lack of attention in this regard due to its focus on the reexamination of the current concepts and theories while failing to consider novel alternatives. Therefore, the present study aims to foster interdisciplinary knowledge and conceptualization across the intended subject to illustrate the role of different types of tourism in the current human semantic therapy.Research Question: In which method of semantic therapy can each type of tourism contribute?Conclusion: According to the findings of this study, interdisciplinary concepts can be discovered in two disciplines and specialized discourses of tourism and psychotherapy, yielding a different level of cognition and knowledge. Based on the results, experience and worldlywise, as one of the ways to make sense of life, had the highest rank, followed by hedonism and selfactualization in the second and third ranks of semantic therapy in different types of tourism, respectively. Also, public interest tourism had the potential to establish the highest number of sensemaking ways, followed by communitybased tourism, VFR tourism, and ethnic/nomad tourism