استعاره به مثابۀ امتداد قیاس و شیوۀ استدلال طراحی معماری

بیان مسئله: اگرچه حوزه‌ فرایندپژوهی جوان است اما پژوهش‌های این حوزه سیر تحولی‌ پرفرازونشیبی را طی کرده‌اند که محل بازنمایی تنوع شیوه‌های فکری و نظری حاکم بر آن است. غالب پژوهش‌ها با رویکرد تحلیلی و نگاه تجزیه‏گرا تجربه‌های امر طراحی را تشریح کرده‌اند. در این پژوهش‏ها، غالباً از شیوه‌ اندیشیدن به مسئله‌ طراحی غفلت ‌شده است. به‌ موجب همین نگاه تجزیه‏گرا، جوهره‌ فرایندها از دست‌ خواهد رفت اما فرایند‏ طراحی خود شیوه‌ای از اندیشه‏ورزی است. لاجرم، فرایند طراحی، فارغ از شناخت ناشی از تلاش‌های فرایندپژوهان، شیوه‌های استدلال منطقی را در ازای نیل به هدف خود به استخدام درخواهد آورد. به همین واسطه این پژوهش تلاش دارد تا به چیستی نسبت میان قیاس واستعاره به‌مثابه‌ روش استدلالی پی ببرد. همینطور به این پرسش پاسخ دهد که تاثیر استعاره، به مثابه‌ روش استدلالی در خلق اثر معماری چیست؟هدف پژوهش: شناخت نسبتِ میان قیاس و استعاره به‌مثابه‌ شیوه‌ استدلالی پایه در روش‏های طراحی و کاربست منطقی آنهاست.روش  پژوهش: در دو مرحله از استدلال قیاسی و استنتاجی استفاده شده است و برای گردآوری داده‌ها، از روش‌های کتابخانه‏ای کمک گرفته و در روش ‏تحقیق از روش‌های استدلال منطقی استفاده‌ شده است.نتیجه‌گیری: در این پژوهش در دو به فهم نقش و چگونگی کارکرد استدلال منطقی در فرایند طراحی معماری و بررسی تاثیر استعاره به‌منزله‌ شیوه‏ای استدلالی پرداخته و طبق یافته‌های آن، قیاس و استعاره از فراگیرترین روش‌های منطقی هستند که در یک سازوکار چهاربخشی‌ معین، نقشی بنیادین در آفرینش آثار معماری ایفا می‏کنند. استعاره نوعی از قیاس است که با حفظ ویژگی‌های شاخص، قیاس منجر به خلق اصالت و معنای مضاعف در اثر معماری می‌شود.هدف: شناخت نسبتِ میان قیاس و استعاره به‌مثابۀ شیوۀ استدلالی پایه در روش‏های طراحی و کاربست منطقی آنهاست.روش تحقیق: در دو مرحله از استدلال قیاسی و استنتاجی استفاده شده است و برای گردآوری داده‌ها، از روش‌های کتابخانه‏ای کمک گرفته و در روش ‏تحقیق از روش‌های استدلال منطقی استفاده‌ شده است.نتایج: پژوهش حاضر به فهم نقش و چگونگی کارکرد استدلال منطقی در فرایند طراحی معماری و بررسی تاثیر استعاره به‌منزلۀ شیوه‏ای استدلالی طبق یافته‌های این پژوهش، قیاس و استعاره از فراگیرترین روش‌های منطقی هستند که در سازوکار چهاربخشی‌ای معیّن نقشی بنیادین در آفرینش آثار معماری ایفا می‏کنند. استعاره نوعی از قیاس است که با حفظ ویژگی‌های شاخص قیاس منجر به خلق اصالت در اثر معماری می‌شود.

Metaphor as an Extension of Deduction and Method of Architectural Design Reasoning

Problem statement: Although the field of the research process is new, research in this area has advanced rapidly. This reflects the diversity of intellectual and theoretical methods governing the research process. The majority of studies have described design experiences using an analytical approach and point of view. The approach of thinking about design has often been overlooked in this research. The main concern of processes will be lost due to this detached viewpoint, yet the design process itself is a style of thinking. Regardless of the awareness gained from the research phase, the design process will invariably apply logical thinking processes to achieve its purpose. As a result, the goal of this study is to figure out the link between deduction and metaphor as a style of reasoning. Also, what influence can metaphor have as an argumentative approach in creating an architectural work? Research objective: This study attempts to understand the link between deduction and metaphor as a core thinking tool in design methodologies and apply it logically.Research method: Deductive and inferential reasoning was employed in two stages, the bibliographic method was used for data collection, and the logical reasoning method was used for data analysis.Conclusion: This research aims to understand better the role and function of logical reasoning in the architectural design process and the impact of metaphor as an arguing tool. According to the conclusions of this study, deduction and metaphor are among the complete logical procedures that play a crucial role in the production of architectural works in a fourpart mechanism. By keeping the features of deduction, metaphor is a type of deduction that leads to the uniqueness and twofold meaning in architecture.