رویکرد رضا والی به چندصدایی و مقایسۀ آن با نگرش های خوشنویسی مدرن (مطالعۀ موردی: خوشنویسی شماره‌ 13)

بیان مسئله: برقراری ارتباط بین عناصرِ بصری و عناصرِ موسیقی، محل چالشی جدی است. تاثیرگذاری موسیقی بر هنرهای تجسمی و بالعکس از لحاظ فرمال همواره وجود دارد، اما نشان‌دادن تاثیرپذیری در هر جنبه‌ آن نیازمند بررسی اثر از لحاظ تکنیکی است.هدف پژوهش: این نوشته به دنبال یافتن ارتباطی بین عنوان اثر «خوشنویسی» و جنبه‌های تکنیکی در چندصداییِ رضا والی است. پرسش اصلی اثر بدین شرح است که والی چه رویکردی در به کارگیریِ مصالح داشته و ارتباط آن رویکرد با خوشنویسیِ مدرن چیست؟روش پژوهش: این مطالعه به روش توصیفیتحلیلی یا تحلیلیمقایسه‌ای و مبتنی بر مدل یان لارو انجام شده است. اجزای این مدل عبارت‌اند از الف) کیفیت نغمگی: عوامل تمبر، ارکستراسیون و سیستم کوک را در بر می‌گیرد؛ ب) هارمونی: سازماندهی عمودی صداها، ساختار آکوردی و شیوه‌ توالی ساختارهای عمودی را در بر می‌گیرد؛ ج) ملودی: دربردانده‌ توالیِ مصالح صوتی در راستای افقی است که شنونده آن را به عنوان یک کلیت واحد درک می‌کند. در حوزه‌ ملودی به مسائلی همچون نمایِ کلی و گردش مدال نیز می‌توان پرداخت؛ د) ریتم: دربردارنده‌ سازماندهی کشش نت‌ها و دیدگاه متریک است؛ ه) فرایند: عوامل شکل‌دهنده‌ فرم قطعه همچون تضاد بین قسمت‌ها و شیوه‌ گسترش را در بر می‌گیرد.نتیجه‌گیری: با بررسی تکنیکی اثر می‌توان نتیجه گرفت که ایده‌ اصلی والی «گسترش عناصر سنتی و سنتز آن با هنر مدرن» است. در واقع، او تکنیک‌های چندصداییِ سنتی همچون جواب آواز و نت واخوان را گسترش داده و از راه اشتراکات با هنر مدرن ترکیب می‌کند. این فرایند را می‌توان مشابه آثار خوشنویسانه دانست که ریشه‌هایی در سنت خط‌هایِ تفننی همچون متعاکس، توامان و شیوه‌ گلزار دارند. هنرمندان با گرایش خوشنویسانه‌ مدرن‌ماب و سنتیِ نو شیوه‌های خوشنویسی قدیم را در آثارشان به کار می‌گیرند. بازتاب تفکر والی را در طرح جلد آلبوم مجموعه‌ خوشنویسی می‌توان یافت که برگرفته از اثری خوشنویسانه و مدرن‌ماب از نصرالله افجه‌ای است.

Reza Vali’s Approach toward Polyphony and its Comparison with Modern Calligraphy Approaches (Case Study: Calligraphy No. 13)

Problem statement: The relationship between visual and musical elements is always controversial. Music and visual arts formally impact each other, but illustrating the impact in any aspect requires a technical examination of the musical piece and the visual arts’ craft.Objectives: This essay seeks to find a relationship between the title of the work “Calligraphy” and the technical aspects of Reza Vali’s polyphony. The  main question of the study is what is Vali’s approach to the use of materials, and how modern calligraphy and the present piece are connected?Research method: This study uses Jan LaRue’s model to answers the question. This model includes A) Sound: timbre, orchestration, and tuning system; B) Harmony: Vertical organization of sounds, chord structure, and harmonic progressions; C) Melody: Pitch organization in the horizontal direction that the listener perceives as a whole. In the melody category, factors such as melodic contour and modal features can also be considered; D) Rhythm: Organization of duration and meter; and E) Growth: Factors that shape the form of a piece, such as the contrast among sections and the development process.Conclusion: By technically examining the work, it can be concluded that the composer’s main idea is “developing traditional elements and combining them with modern art”. He has developed traditional polyphonic techniques, such as “Javabe Avaz” and the drone tone technique, and combined them with modern art by applying their common features. This process is similar to Asian calligraphic works rooted in the traditions of Toaman, Motaeaes, and Golzar calligraphic styles. Modern and traditional calligraphy tend to use old calligraphy techniques in their works. The reflection of the composer’s thought can be found in the cover of Vali’s Calligraphy Album, which is taken from a modern and calligraphic work by Nasrullah Afjeh.