رقص، سرمایه‏‌ای نمادین؛ گزینه‌‏ای برای توسعه‌ گردشگری ایران

بیان مسئله: رقص، یکی از هنرهای هفت‏گانه که قدمتی همپای تمدن انسان دارد، دنباله‏ای از حرکات هدفمند و نمادین انسانی است که دارای ارزش زیبایی‏شناسانه است و کنشگران آن در فرهنگ‏های متفاوت، جلوه‏های گوناگونی از آن را به اجرا و نمایش می‏گذارند. این هنر انسانی ظرفیت بالایی در توسعه‌ فردی، توسعه‌ اجتماعی و فرهنگی دارد و قابل تبدیل‌شدن به سرمایه‏ای نمادین است؛ به‌طوری که می‏تواند توسعه‌ گردشگری کشور را به همراه داشته باشد. هرچند رقص همانند دیگر عرصه‏های جلوه‏گری انسان می‏تواند طیفی از ابتذال تا تعالی را در برگیرد. هدف پژوهش: این پژوهش بدان سبب ضرورت دارد که نشان دهد چنانچه جنبه‏ها و آثار والای این هنر بازخوانی و ترویج شود، می‏توان از بی‏شمار فوائد اجرای آن در سطح جامعه سود جست و به عنوان سرمایه‏ای نمادین برای آن برنامه‏ریزی کرد و از قبل آن به شکوفایی در حوزه‌ گردشگری فرهنگی و خلاق دست یافت. روش تحقیق: در این مقاله محقق با انجام مطالعات کتابخانه‏ای و روش تحقیق توصیفیتحلیلی، به سوال تحقیق پاسخ داده است. نتیجه‌گیری: نتایج این مقاله با واکاوی رقص در حوزه‌ فردی و اجتماعی نشان می‏دهد که این هنر دیرپای انسانی غنای جسم و جان و جمع را افزون می‏کند زیرا سبب درک لذت زندگی در حال و تجربه‌ حس رهایی و وارستگی شده و به افزایش نشاط، عقلانیت و تاب‏آوری اجتماعی می‏انجامد و شایسته است جامعه‌ علمی، سیاستگذاری و اجرایی کشور با التفات بیشتر به این حوزه‌ مغفول نظر کنند و از زیان‏های فردی، اجتماعی و ملی که تا کنون دامن‏گیرمان شده بکاهند.

Dance, Symbolic Capital; An Option for the Development of Tourism in Iran

Problem statement: Dance, one of the seven arts that date back to human civilization, is a sequence of purposeful and symbolic human movements that have aesthetic value, and its actors perform and exhibit various manifestations of it in different cultures. This human art has a high capacity for individual development, social and cultural development, and can be turned into a symbolic capital so that it can lead to the development of tourism in the country. Dance, like other areas of human manifestation, can include a range from vulgarity to transcendence. Research objective:  this research is necessary because it shows that if the high aspects and works of this art are reread and promoted, the numerous benefits of its implementation at the community level can be taken advantage and it can be planned as symbolic capital, and through it flourishment in the field of cultural and creative tourism can be achieved. Research method: In this article by conducting bibliographical studies and descriptiveanalytical research methods, the research question have been answered. Conclusion: The results of this article by analyzing dance in the individual and social domains show that this longstanding human art increases the richness of body, soul, and community because it causes the perception of the joy of living in the present and the experience of a sense of liberation and piousness and increases vitality, and leads to social rationality and tolerance, and the scientific, policymaking and executive community of the country should pay more attention to this neglected domain and reduce the individual, social and national losses that have befallen us so far.