تحلیل اجتماعی ابسنس (غیاب) در روایت‌‌های تاریخی عکاسی

بیان مسئله: کیفیتِ زیست و معنای زندگی همواره با حضور عناصر، اشیاء، چیزها، افراد و مفاهیم پیوند خورده است و غیاب به‌معنای نفی و سلبِ حضور، این معنا را قوام داده و از همین‌رو در فلسفه و هنر بسیار وارد شده است. مفهوم ابسنس به مثابۀ یک استراتژی هنری در بطن بسیاری از آثار هنری به‌ویژه در قرن حاضر تلقی می‌شود. در عکس‌ها، متونی که ردّ حضور چیزها را در گذشته عرضه می‌کنند، ابسنس کارکردی استنادی پیدا می‌کند. اما پرسشِ اساسی این است که چگونه در متون عکاسانه، از غیاب عناصر و چیزها، پی به وجود روایت‌های تاریخی نهفته در متن آن‌ها می‌بریم؟هدف پژوهش: عکس‌ها به‌عنوان متونی همه‌جا حاضر چه در آلبوم‌های خصوصی یا نهادهای هنری یاخبری، و چه در فضاهای اجتماعی مجازی و مبتنی بر وب، غیبت‌های گوناگونی را که خاستگاه‌های متفاوتی دارند، ارایه می‌کنند و تحلیل تاریخی غیاب در این آثار، به فهم بهتر بستر اجتماع انسانی منجر می‌شود. فرضیه این است که عکس به‌عنوان یک متن تاریخی وقتی با روایت‌های پیرامون و بیرونیِ خود پیوند خورده و تحلیل شود، غیاب را به‌مثابۀ نفیِ حضورِ نیروهای سرخورده‌ای در متن اجتماعی ارایه می‌دهد که هریک، به‌صورت بالقوه قدرت مشارکت و تغییر در رفتارها و کنش‌های زندگی روزمره را دارند. روش پژوهش: براساس تحلیل مبتنی بر تاریخ اجتماعی در متون عکاسانه خواهد بود، چرا که در این رویکرد، رفتارها، رخدادها و باورها در بافت زندگی روزانه، در روند تحقیق تاریخی دارای اهمیت است. نتیجه‌گیری: ابسنس در قاب عکس، می‌تواند اشکالی متنوع از قدرت‌های پنهانی لایه‌های مختلف اجتماعی را عرضه دارد؛ نیز به جایگاهِ عناصر غایب در سطح عکس‌ها پرداخته و توضیح داده شده است که چگونه عکاسی از ابسنس به‌عنوان مفهومی پست‌مدرنیستی بهره می‌برد تا به‌واسطۀ غیاب عناصر تاریخی، محتوای متفاوت و قرائت دیگرگونی را از رخداد شکل دهد.

The Social Analysis of Absence in Historical Narratives of Photography

Problem Statement: The quality and meaning of life are continuously attached to the presence of elements, objects, things, people and concepts; the absence means denying and depriving the presence, has strengthen this concept, hence has been frequently presented in philosophy and art fields. The concept of absence as an art strategy has been presented at the context of many artworks, especially in the present century. In photographic contexts due to introducing the previous presence of things, ‘absence’ finds a referral function. But the main question here is that, how in the photographic contexts, we might be able to find the existence of historical narratives behind them, through the absence of elements and things?Research objective: Photographs as the everpresent contexts, whether on private albums or in art/ news studios, even on virtual social spaces, offer a variety of absences with different origins, and [therein] the historical analysis arising from it in these works would lead to a better understanding of the human social context. The research hypothesis here is that photograph as a historical context, when linked to and analyzed by the narratives surrounding it, would present the ‘absence’ as a means of denying the presence of suppressed forces in the social context, that potentially have the power to participate and alter the actions of every day’s life. Research Method: was done based on the social history of the photographic contexts, as in this approach, behaviors, events and beliefs, besides being part of daily life context, are also important in the process of historical research.Conclusion: Absence in the picture frame, is able to represent the latent power behind the different social classes; Moreover, the standpoint of elements related to absence within the historical context and its continuation at photograph scale will be discussed and explained the way that photography exploits the absence as a modern concept to represent a different content and various readings.