مدل مفهومی جدید از تفکیک اراضی شهری در توسعه‌های مسکونی با تاکید بر فضای باز(نمونه موردی : شهر زنجان)

زمین به عنوان کالای غیرقابل بازتولید دارای ارزش غیرقابل انکاری است. یکی از اقدامات مهم شهرسازی که به واقع شهرسازی عملی نامیده می‌شود، تفکیک اراضی شهری است. آیا با مطالعه تجارب بافت‌های مسکونی سنتی در ایران و تجارب جهان در کوی‌های مسکونی جدید می‌توان الگویی بهینه از تفکیک اراضی به خصوص الگوی تفکیکی شطرنجی طراحی ‌کرد؟ روش تحقیق در این پژوهش تحلیلیتطبیقی است. هدف اصلی این پژوهش ارایه الگویی بهینه از تفکیک اراضی شهری و مدل مفهومیعملیاتی جدید براساس تحلیل الگوهای تفکیک اراضی در جهان و ایران و مولفه‌های اصلی تاثیرگذار بر آنها است. نتایج به دست آمده از پژوهش نشان می‌دهد، الگوهای تفکیک اراضی شطرنجی که به صورت مکرر و رایج در توسعه‌های جدید مسکونی به کار می‌روند، خود سبب ایجاد مسایل عمده شده‌اند و مدل جدید ارایه شده می‌تواند جایگزین این الگو ‌شود.

The Expression of new model of urban land subdivision in Iran emphasize on open space (case study: Zanjan)

Land as a nonreproducible commodity is of an incontestable value. Zoning or urban land division known as practical urbanization is one of the important measures of urbanization to protect land values. The main impetus behind this study is to know whether the checked zoning pattern can be optimized for new residential areas using the experiences from traditional residential textures Iran and the world. This analyticalcomparative study attempts to develop an optimal zoning pattern and a new conceptualoperational model by comparing the dominant zoning patterns in Iran with those in the world. The results of the comparative research show that the zoning patterns that are widely used in new residential development suffer from some major problems and the proposed new pattern can be a suitable alternative.