پدیدارشناسی، پاسخی به مساله روش در فهم چیستی معماری (پیشامدرن سنتی)

بیان مساله: فهم اصیل از چیستی معماری پیش از مدرن (سنتی) و اتخاذ رویکرد و روشی مناسب در مواجهه با آن معماری، مسالۀ ما در این پژوهش است. طرح این موضوع و پاسخ درست به آن، در دورانی که خلا وجود آن در ادبیات پژوهشی معماری به خوبی دیده می‌شود؛ و عدم تبیین درست مساله، طرح نامناسب و پاسخ‌های سطحی و غیربنیادین به آن منجر به بی‌معنایی و آشفتگی در معماری معاصر امروز شده، ضروری است. هدف: این پژوهش با هدف تبیین روشی مناسب و جامع برای رویارویی درست با معماری سنتی و رسیدن به حقیقت و چیستی معماری آن دوران طرح‌ریزی شده است؛ این مطالعه بر این فرض بنا شده که پدیدارشناسی می‌تواند پاسخ مناسبی برای مسئلۀ روش در مطالعات مرتبط با چیستی معماری سنتی باشد. روش: در این راستا با بازخوانی منظم منابع، و تفسیر محتوای مطالب و با استفاده از مطالعات کتابخانه‌ای و روش استدلال منطقی، به دنبال ایجاد نظمی منطقی در مطالب پراکنده و نامنسجم پیشین در ارتباط با روش پدیدارشناسی با پایبندی به تفکر پدیدارشناسی هستیم.نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان می‌دهد که تفکّر تصوری و مواجه علمی و کمی با آثار معماری ما را به درک درستی از چیستی معماری نمی‌رساند، بلکه ما نیازمند رجوع به خود آثار هنری و هم‌دلی و هم‌زبانی با آنها هستیم؛ تا با یافتن زبانی مشترک و هم سخنی با این آثار، مفاهیم بنیادین و ناگفته‌های آنها را آشکار سازیم. در این پژوهش مسیری را که می‌تواند ما را در فهم درست معماری سنتی یاری رساند را در هفت گام، حیرت و طلب، آشکارگی عالم بنا، پالایش ذهنی، این‌همانی ذهن و فضا، فهم پدیدارشناسانه از فضا، یافتن زبانی برای بیان و آشکارسازی معانی پنهان ترسیم کردیم.