تاب‌آوری فضایی بازارهای سنتی (موردپژوهی : بازار قیصریه اصفهان)

تاب‌آوری در شهرسازی مفهوم نوظهوری است که در سطح جهانی از اوایل دهه 1990 میلادی مورد توجه قرار گرفته است. این مفهوم در ابتدا دارای دیدگاهی صرفاً اکولوژیکی بود، لیکن در طی زمان گام‌به‌گام توسعه یافت و به ابعاد و مسایل دیگرِ مرتبط با جوامع شهری، چون اجتماعی، اقتصادی و ... نیز توجه شد. یکی از ابعاد پراهمیت تاب‌آوری، بُعدِ فضایی است که به ادامه حیات فضاهای شهری با حفظ هویتشان در طی تغییرات مختلف می‌پردازد. در بررسی تاریخی فضاهای شهری، میزان متفاوت حیات آنها و به‌عبارت‌دیگر تفاوت در میزان تاب‌آوری‌اشان مورد توجه است. ازاین‌رو ‌می‌توان این سوال را مطرح کرد که چه عواملی در تاب‌آوری یک فضای شهری اثرگذار است؟ ازطرفی یکی از انواع فضاهای شهری که علیرغم تغییرات و بحران‌های مختلف محیطی در طی تاریخ به‌نحو مطلوبی به حیات خویش ادامه داده‌اند، بازارهای سنتی هستند. لذا این سوال نیز پیش می‌آید که چه عواملی سبب تاب‌آوری در بازارهای سنتی طی ادوار طولانی شده است؟ در این راستا پژوهش حاضر با هدف پاسخ به سوالات مطرح‌شده، به‌طورخاص در بررسی بازار قیصریه شهر اصفهان می‌کوشد به عواملی بپردازد که موجب تاب‌آوری این فضای شهری شده است. روش پژوهش، کیفی و مبتنی بر بررسی موردی با استفاده از شیوه توصیفیتحلیلی و رویکرد تحلیل محتواست. ابتدا با شیوه استدلال قیاسی و مراجعه به منابع معتبر، دو عامل اجتماعی و کالبدی تاب‌آور ‌به‌ عنوان شاخص‌های مدل مفهومی تاب‌آوری فضایی ارایه شده و سپس با بررسی نمونه موردی تحقیق و نیز تحلیل محتوای استقراییِ متن مصاحبه‌های انجام گرفته، درجهت تدقیق عوامل موثر در تداوم استفاده از نمونه موردی پژوهش، به تدوین شاخص‌های تاب‌آوری فضایی اثرگذار در بازار قیصریه اصفهان اقدام شده است. نتایج اجمالی این تحقیق حاکی از این است که ساخت انعطاف‌پذیر و مستحکم بازار همراه با حفاظت و مرمت مستمر از آن در کنار وجود کاربری‌های متنوع، هویت منحصر به فرد فضا، آسایش محیطی و زیبایی در فضا، امکان دسترسی به فضاها و کاربری‌های مختلف از این فضا و سرانجام تعلق خاطر به مکان در بازار قیصریه اصفهان به تاب‌آوری فضایی این فضای شهری تاریخی انجامیده است.