نئوکلاسیک و مقابله با معنا‌باختگی مکان : میدان تجریش و بازآفرینی معنای آن در شهرسازی

بیان مسئله: معماری و شهرسازی نئوکلاسیک فضای کالبدی را با الهام از مکتب کلاسیک برای عصرحاضر طراحی و معنای مکان را در پیوند فرم با گذشته آن جستجو می‌کند. میدان تجریش به عنوان یک فضای عمومی که نقش مهمی در بازآفرینی خاطره‌های مردم به عهده دارد دیربازی است که از معنا و مفهوم گذشته خود فاصله گرفته و با هجوم بی‌رویه ساخت و سازهای تجاری و اداری مدرن در اطراف آن، آشفتگی‌های «بصری و عملکردی» فراوانی بر فضای آن تحمیل شده است. برای جلوگیری از این استحاله در بهم‌ریختگی و تقابل بین سنت و مدرنیته، در این مقاله به این سوال مهم پاسخ داده خواهد شد که چگونه می‌توان در شهرسازی بارویکرد به سبک نئوکلاسیک از طریق بازآفرینی معنای مکان و خاطره‌ها و با تقویت ادراک زیباشناسی، به حل چالش تقابل بین سنت و مدرنیسم پرداخت و در اینجا به عنوان نمونه، جایگاه اصیل میدان تجریش را در میان فضاهای شهری ماندگار، چگونه می‌توان احیا و حفظ کرد؟ با اتخاذ روش تحلیل کیفی و آماری، بحث و نتیجه مقاله ما را به این مهم هدایت خواهد کرد : علی‌رغم همه اغتشاشات بصری و آشفتگی در سیما و عملکرد میدان تجریش که شاهد آن هستیم، می‌توان با اتخاذ رویکرد نئوکلاسیک در طراحی شهری، معنای از دست رفته مکان را تا حدودی به آن بازگرداند.

The Use of Neoclassicism in Regeneration of the Tajrish Square in Tehran

Urban planning and neoclassical architecture, design physical spaces based on the concept of classism. Neoclassicism seeks the meaning of locations and links them to their past. As a public space, Tajrish Square plays an important role in the recreation of peoples’ memories. However, it has been invaded by unreasonable constructions which do not conform to traditional ideas. In order to prevent the deformation and the conflict between traditionalism and modernism, we will address the main question of this article: in urban planning, how does the debate on two major competing paradigms, traditionalism and modernism, can be solved using the neoclassicism method? Moreover, how can we preserve the original feature of Tajrish Square among all the public spaces in Tehran? The analytical research and discussion on data of questionnaires, lead the research to the following important conclusion: in spite of all improper images and chaos that has been occurring in Tajrish Square, it could be possible to somehow approach and redefine the lost meaning of Tajrish square with  appropriate  neoclassical architecture and urban planning.