نشانه‌شناسی مراسم آیینی پیرِ شالیار در منظر فرهنگی هورامان

مقدمه : مقالۀ حاضر، پژوهشی میدانی و کتابخانه‌ای است که به معرفی و بازسازی معنایی مراسم آیینی پیرِ شالیار در منظر فرهنگی هورامان از توابع شهرستان سروآباد واقع در استان کردستان، از منظر نشانه‌شناسی می‌پردازد. موضوع مهم در نشانه‌شناسی، بحث تولید معنا و چگونگی معنادارشدن جهان توسط نظام نشانه‌هاست. معنا، مفهومی است که یک نشانه بیانگر آن است.بیان مسئله : در این میان، رسوم، سنت‌ها و آیین‌های کهن، به‌عنوان نشانه/ بازنمودی فرهنگی از اندیشه و تفکر انسانی، با منشی نمادین، تفسیری از جهان و جهان‌بینیِ انسان ارایه می‌دهند که در جهان معاصر، به‌ واسطۀ سیطرۀ ارتباطات مجازی، درحال فراموشی هستند و امکان بهره‌برداری از آن‌ها در ابعاد گوناگون توسعه درحال نابودی است. هدف : بر این ‌اساس، هدفِ عمدۀ این بررسی، کشف و تدوین دلالت‌های معنایی مراسم آیینی پیر شالیار و نظام معنایی حاصل از نشانه/ بازنمون‌هایِ نمادین آن است تا به ‌واسطۀ آن بتوان گام‌هایی در جهتِ تسهیل تبادلات فرهنگی و فراهم‌کردن زمینه‌های توسعه در این منطقه برداشت.روش تحقیق : بدین منظور، پژوهش حاضر، در قالب یک روش کیفی، برای گردآوری اطلاعات از روش مردم‌نگاری و اسنادی و برای تجزیه ‌و تحلیل داده‌های کیفیِ گردآوری ‌شده، از روش نشانه‌شناسی بهره می‌برد.نتیجه‌گیری : بخش پایانی این مقاله نشان می‌دهد که مراسم پیر شالیار، نشانه‌ای نمادین از باور قومی و جمعی مردم در منظر فرهنگی هورامان است که سطح جدیدی از معانی ضمنی را در برابر مخاطب نشان می‌دهد. همچنین، این مراسم از منظر نشانه‌شناختی، طرح قابل تاویلی از یک آیین عرفانی را روایت می‌کند که خداپرستی مردم این دیار را در یک انسجام و پیوستگی اجتماعی در منظر فرهنگی هورامان به عینیت می‌رساند.