تحلیل وجوه فرهنگ عامه در نقاشی‌های حسینعلی ذابحی

در این مقاله به مطالعه وجوه فرهنگ عامه در آثار ذابحی با تمرکز بر چند مضمون مرتبط مانند کارناوال، آرمانشهر و گروتسک می‌پردازیم. مسئله اصلی چگونگی نشان دادنِ رهایی فرهنگ عامه از زیر فشار و بار فرهنگ مسلط در آثار هنرمند مذکور با تکیه به سبک او، با روش توصیفی-تحلیلی است. هدف پژوهش برجسته کردن ویژگی‌های فرمی آثار و در نهایت رسیدن به دو سطح دلالت آشکار و ضمنی است تا با شرح آنها، انواع وجوه فرهنگ عامه در آثار این هنرمند در دو سطح فرهنگ متعلق به عامه و فرهنگ تولید شده توسط عامه برجسته شود. در بخش اول مقاله در سطح دلالت آشکار با تکیه به ویژگی‌های کلی نقاشی‌های هنرمند چون حذف خط مرزنما، از ریخت‌افتادگیِ اشیا در طبیعت بی‌جان‌ها و استفاده از رنگ‌های بیانگر به تمایز فیگورها، اشخاص ادا و اطوار و البسه و آرایش خاص منطبق بر شخصیت‌های اجتماعی‌شان پرداخته و ارتباط آنها با عناوین زبانیِ هنجارشکنِ آثار تبیین می‌شود. در سطح دلالت ضمنی با توجه به ویژگی‌های کلی آثار و پیوند دادنِ موضوع نقاشی‌های این هنرمند به یکدیگر، به مضامین عمیق‌تری خواهیم رسید. با بررسی شخصیت و لباس فیگورها در آثار می‌توانیم جشنی آیینی چون کارناوال را متصور می‌شویم که افراد به فرصت‌های برابر یعنی به نوعی آرمانشهر بی‌طبقه رسیده‌اند. در این بخش از قطع و اندازه و نحوه اجرای آثار به منزله محل فروشکستن تقابل دوگانه فرهنگ مسلط و عامه بحث می‌شود. به حال خود واگذاردن طبیعت بیجان‌ها حسی از هراس را همراه دارند. این وجه همراستای فیگورهایی که به نحو اغراق‌آمیز بر وجوه شخصی‌شان تاکید شده است، فضایی گروتسک را القا می‌کند. نحوه قلم‌گذاری سریع، کوبه‌ای و رنگ‌گذاری خشک و جسمانی، رنگ‌های تیره با اتکا به نیروی هیولایی و احساس برخاسته از رنگ‌، وجوهی را به نمایش می‌گذارد که در برابر نیروی قواعد آثار بازنمایانه (عینی‌گرا) مقاومت می‌کند. این مقاومت نقاشی را دارای انرژی ذخیره‌ای می‌کند که بعد ایستا و نامتحرک شخصیت‌ها و ‌فرم‌های طبیعت بی‌جان را متحرک، معوج، مواج و دفرمه می‌کند و از ریخت می‌اندازد. تمام ویژگی‌های گفته‌شده، با پیچ و تاب‌دادن زبان مسلط بصری با تکیه به سبک اکسپرسیونیسم، نقاشی‌ها را از سلطه بازنمایانه بازداشته‌اند و بدون تاکید مستقیم بر سیاهی‌های طبقه عامه وجود فرصت‌های تحقق‌بخش انرژی‌های نادیده گرفته فرهنگ عامه را معرفی می‌کنند. این آثار از پس توصیف فرمی و تحلیل تفسیری در دو سطح دلالت در نتیجه دو وجه از فرهنگ عامه را، یکی فرهنگ تولید شده توسط عامه و دیگری فرهنگ متعلق به عامه را معرفی می‌کند و در نتیجه در تقابل با هنر تقلیدی/ بازنمایانه، هنر زیباشناختی به شمار می‌آیند زیرا به شکل معکوس ناهمگونی خود را نسبت به ‌فرم‌های تجربه سلطه اعلام می‌کند.

Different Aspects of Popular Culture in Hossin Ali Zabehi`s Paintings

The present paper has allocated to analysis of the different aspects of popular culture in Zabehi`s paintings according to some social and cultural related contents like utopia, Carnival, and Grotesque. Relying on descriptiveanalytical way, the main object of article, is to show how the popular culture emancipate from domination of ruling culture in the works of the artist. The paper aim at highlighting the formal characteristics of works to achieve two levels of explicit and implicit significations, in order to illustrate two kinds of culture: one is related to popular and another is produced by them. At the level of explicit signification, we rely on general characteristics of the artist’s paintings like deleting outlines and deformation of the objects in still lives. Also, applying the expressive colors can make distinguishable types of social characters according to their clothing and their gestures corresponding to their linguistic unusual titles of tableaus. In addition to it, the size of tableaus and artist`s action is the place of breaking the binary oppositions like popular and dominant culture. analysing the Implicit level leads to extract the profound themes with concentration on general characteristics and regarding the subject of artist`s paintings generally. by examining the character`s clothes, we can imagine ceremonies such as carnivals that individuals have equal opportunities in a classless utopia. The fast brushstrokes, with dry and physically colors relying on monstrous forces and colorsensing, display the features that resist to the forces of representative/objective rules of artistic works. This resistance makes painting able to have a potential energy that motivates, distorts and deformes the stable and immutable dimension of figures and forms of still lives. This aspect parallelly along with the implied fear of deformed and driedup still lives, shows the grotesque space. All of the above mentioned features, based on the style of expressionism, have depicted paintings out of the representational/objective domination and direct emphasis on the obvious attributes of popular classes. These measures present the opportunities for realizing the ignored energies of popular culture. as a result these works by formal description and interpretive analysis of two levels of signification display two aspects of popular culture, first which is produced by concentration on their creative works, practices, rituals and ceremonies. The second, stems from their behaviors, habits and lifestyles. Thus, in contrast to the imitative and objective art, these works are aesthetic/sunjective ones because of their superiority over the dominant forms of artistic experiences.