>
Fa   |   Ar   |   En
   سیر تحول مفهوم منظر در شعر فارسی قرون اولیه هجری (3 تا 7)  
   
نویسنده منصوری امیر ,مخلص فرنوش
منبع باغ نظر - 1397 - دوره : 15 - شماره : 66 - صفحه:17 -28
چکیده    نخستین گام برای فهم معنی عبارات و ابیات در متون، پی‌بردن به معانی صحیح و ترکیبات به کار رفته آنهاست. تاریخ زبان‌شناسی و مردم‌شناسی ایران نشانگر آن است که شناخت منظر و تصوّر آن، همه‌جا و همه وقت وجود داشته است و رابطه‌ای معنادار میان مفهوم و فضای متصوّر برای آن وجود دارد. منظر از واژگان کهن و پرکاربردی است که در شعر قرون اولیه هجری با ظاهری مشابه و معانی مختلفی به کار رفته است. . بارزترین ویژگی منظر در روایت‌ شاعران، دگرگونی معنای منظر و تحول مفهومی آن است که از ظاهر به باطن و از مفعول به فاعل تغییر می‌کند و روایت‌های مختلفی از منظر همانند نظرگاه، پنجره، ایوان، تماشاگاه، آسمان، دیدگاه، ترسیم می‌شود. واژه منظر با نگاهی کالبدیمعنایی سعی در تفسیر مفاهیم در دو دسته مادی و فرامادی دارد و شامل جنبه‌های توصیفی و مفهومی است. جنبه توصیفی به روایت صورت می‌پردازد و تمثیلی از صفات اخلاقی است و مقدمه‌ای بر ادراک، جنبه معنایی آن است. مقاله حاضر با بررسی مفهوم منظر در شعر شاعران قرون اولیه هجری (3 تا 7) سعی در اثبات اهمیت و نقش این واژه در گذشته تا به امروز دارد. برای فهم منظر، مفهوم واژه تا آنجا که به فهم موضوع و درون‌مایه آن کمک می‌کند در حوزه شعر قرون اولیه به عنوان منبعی مستند و کهن در فرهنگ ایرانی بررسی شده است.
کلیدواژه منظر، نظرگاه، چشم‌انداز، صورت، دیدگاه
آدرس دانشگاه تهران, دانشکده معماری؛ پژوهشکده نظر, ایران, دانشگاه پاریس 8, فرانسه. لابراتوار نظر, ایران
 
   The Development of the Concept of landscape1 in Persian Poetry in the Early Hijri Centuries (3rd to 7th Hijri)  
   
Authors Mansouri Seyed Amir ,Mokhles Farnoosh
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved