رواداری؛ راهبردی معنوی یا معنویتی راهبردی در توسعه گردشگری خلاق

با طرح نظرات الگوهای رشد درون‌زا، نظریه شهر خلاق با تمرکز بر نقش فرهنگ محلی و خلاقیت مورد توجه و تاکید بین‌المللی قرار گرفت. در میان نظریه‌پردازان «شهر خلاق»، فلوریدا نظریه‌پرداز برجسته، سه متغیر کلیدیرواداری، استعداد و تکنولوژی را از ویژگی‌های اصلی شهر خلاق برمی‌شمرد و واجدان آن را برندگان این عصر تعریف می‌کند. در میان این سه شاخص، اما تسامح و تساهل، نقشی پررنگ‌تر و راهبردی دارد زیرا وجود و حضور استعداد و فناروری، سخت به پیش‌شرط رواداری، محتاج است. به اعتقاد فلوریدا فرهنگ تسامح‌گرا و باز، عامل اصلی موفقیت اقتصادی جدید شهرهاست. گردشگری خلاق، نسل سوم گردشگری، که از یک‌سو با فرهیختگی گردشگران و تمایل به داشتن تجارب متمایز، ارتباطی ناگسستنی دارد و از سوی دیگر به دلیل عدم نیاز به سرمایه‌گذاری‌های سنگین و سخت و توجه به فرهنگ، آداب و رسوم محلی و ویژگی‌های منحصر به فرد شهرها، مورد اقبال شهرها و مقاصد گردشگری قرار گرفته است، فرایندی است که  اگر آن را شرط لازم و کافی توسعه شهرها بدانیم، بیراه نرفته‌ایم. اما آنچه این مقاله بر آن تاکید و تصریح دارد، نقش راهبردی رواداری در این فرایند است. گردشگری خلاق عرضه‌محور، مقصدمحور و فعالیت محور، خصوصاً در بستر شهر خلاق را گریزی نیست جز آنکه پرچم سفید تسامح، تساهل و مدارا را به عنوان معنوی‌ترین و مهم‌ترین مولفه شهر خلاق، افراشته نماید تا بذر استعدادهای انسانی در این فضای مساعد، شکوفه کند و فناوری ثمره آن شود. به این ترتیب است که جوامع محلی طعم شیرین توسعه و رفاه را خواهند چشید. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی نشان می‌دهد که رواداری، راهبردی معنوی برای توسعه گردشگری خلاق است که در گستره شهر خلاق تحقق می‌یابد، از آن سود می‌برد و به آن بهره می‌رساند. همچنین بیان می‌کند که این شاخص در منابع چهارگانه معنویت مورد توجه و تاکید است.