روند اثرات فقرزای هزینه پرداخت مستقیم از جیب سلامت در استان‌ های کشور در دوره زمانی 1393-1387

مقدمه و اهداف: یکی از شاخص های پایش حفاظت مالی عادلانه در نظام های سلامت، برآورد درصد مواجهه با فقر ناشی از پرداخت از جیب سلامت می باشد. هدف این مطالعه اندازه گیری درصد خانوارهای مواجهه یافته با فقر ناشی از پرداخت از جیب سلامت در استان های ایران 1393-1387می باشد.روش کار: مطالعه توصیفی و گذشته نگر حاضر بر روی داده های حاصل از پیمایش هزینه درآمد خانوارهای شهری و روستایی انجام پذیرفت. درصد خانوارهایی که پس از کسر هزینه های سلامت زیر خط فقر قرار می گیرند محاسبه شد. خط فقر به تفکیک مناطق شهری و روستایی، بر اساس مخارج خوراک خانوارها محاسبه شد. برای بررسی روند پراکندگی این شاخص بین استان های کشور از شاخص ضریب تغییرات استفاده شد. از آمار توصیفی و آزمون من-ویتنی یو برای تحلیل داده ها استفاده شد.نتایج: استان های گلستان، خراسان شمالی و کرمان به ترتیب ببشترین فقر ناشی از پرداخت از جیب سلامت را داشتند. بعلاوه استان های البرز، تهران و بوشهر به ترتیب کمترین فقر ناشی از پرداخت از جیب سلامت را نشان دادند. در تمامی سال های مورد مطالعه، متوسط فقر ناشی از پرداخت از جیب سلامت در مناطق روستایی بیشتر از مناطق شهری استان ها بود و از نظر آماری اختلاف معنادار بود. ضریب تغییرات برای پراکندگی استانی این شاخص درصد روند ثابتی نداشت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه شواهد مناسبی برای سیاست گذاران به منظور تاثیر مخارج پرداخت از جیب سلامت بر فقر خانوارها در استان ها فراهم می آورد. به منظور کاهش فقر ناشی از پرداخت از جیب سلامت، علاوه بر کاهش سهم پرداختی مردم بابت خدمات سلامت، مداخلات هدفمند حمایتی برای قشر آسیب پذیر و کم درآمد جامعه بویژه روستاها نظیر توسعه یارانه های سلامت و بهبود بسته های خدمتی بیمه ضروری است.