طراحی مدل فرکس ایرانی و تعیین آستانه مداخله و درمان پوکی استخوان بر اساس آن

مقدمه و اهداف: هدف از انجام این پروژه بومی‌سازی الگوریتم ارزیابی احتمال 10ساله شکستگی برای جمعیت ایرانی و توضیح نحوه مناسب استفاده از آن در بالین است.روش کار: احتمال 10ساله اختصاصی سنی شکستگی‌های اساسی ناشی از پوکی استخوان، در زنان با شاخص توده بدنی معمولی و به‌منظور تعیین احتمال شکستگی در دو آستانه مداخله محاسبه گردید. اولین آستانه، برابر احتمال شکستگی اختصاصیسنی در افراد با tscore معادل 2.5 در گردن فمور بود. رویکرد دوم، احتمال شکستگی اختصاصیسنی معادل احتمال شکستگی در زنان باسابقه قبلی شکستگی و در غیاب تست سنجش تراکم استخوان بود. این آستانه‌ها بر اساس راهنماهای موجود تعریف شدند. تاثیر تراکم معدنی استخوان بر مقادیر این آستانه‌ها نیز به‌طور جداگانه بررسی شد. یافته‌ها: مشابه زنان باسابقه قبلی شکستگی، احتمال 10 ساله شکستگی اساسی ناشی از پوکی استخوان از 4.9% در 50 سالگی به 17% در 80 سالگی افزایش یافت. در صورت استفاده از tscore کمتر از 2.5 به‌عنوان معیار، احتمال شکستگی در زنان 50 ساله با توده استخوانی پایین دو برابر زنان هم‌سن ولی با توده استخوانی طبیعی و در غیاب عوامل خطر بود. در این گروه میزان افزایش نسبی احتمال شکستگی با افزایش سن کاهش یافت، و در سنین بالای 80 سال، داشتن tscore کمتر از 2.5 محافظت‌کننده بود..نتیجه‌گیری: تعیین آستانه مداخله تنها بر اساس توده استخوانی، برای شناسایی زنان در معرض خطر شکستگی بخصوص در سنین بالا کمک‌کننده نیست. استفاده از احتمال شکستگی بر اساس آستانه شکستگی می‌تواند شناسایی این زنان را بهبود بخشد.

Designing an Iran FRAX Model and Defining Intervention and Assessment Thresholds for Osteoporosis

Background and Objectives: The purpose of this study was to adopt and calibrate the fracture risk assessment algorithm FRAX reg; for the Iranian population and to provide the required guidance on how to apply it in clinical practice. Methods: The agespecific tenyear probability of major osteoporotic fractures was calculated in women with an average BMI to determine the fracture probability at two potential intervention thresholds. The first threshold was the agespecific fracture probability associated with a femoral neck Tscore of 2.5 SD and the other was agespecific fracture probability in women with a history of fracture without BMD. Current Iranian guidelines were used to define these thresholds. The effect of adding BMD values to the assessment of these thresholds was also evaluated separately. Results: Similar to women with a previous fracture, the 10year probability of a major osteoporotic fracture increased from 4.9% at the age of 50 years to 17% at the age of 80 years. When using a BMD Tscore of le; minus;2.5 SD as the intervention threshold, the FRAX probability was twice as high in women aged 50 years as in women of the same age with an average BMD and no risk factor. The FRAX probability increased with age but a Tscore of 2.5 SD was actually protective after 80 years or age. Conclusion: Intervention thresholds based on BMD alone cannot effectively identify highrisk women for fracture, particularly in advanced ages. Using fracture probability based on lsquo;fracture threshold rsquo; can help to improve the identification of these women.