ارزیابی مدل مجتمع‌های سلامت تبریز، درس‌هایی برای یادگیری

مقدمه و اهداف: یکی از مدل هایی که بصورت غیرمتمرکز و در راستای دستیابی به پوشش همگانی سلامت در تبریز شکل گرفته، مدل مجتمع های سلامت می باشد. این مطالعه، با هدف ارزیابی مدل و شناسایی نکات مفید آن انجام شده است. روش کار: این پژوهش یک مطالعه کیفی و موردی است که در سال 1396 انجام شد. علاوه بر مشاهده، 28 نفر شامل افراد مسئول و مطلع درمورد مجتمع های سلامت در دانشگاه علوم پزشکی تبریز به صورت هدفمند انتخاب و با آنها مصاحبه های نیمه ساختاریافته انجام شد. برای تحلیل مصاحبه ها و نتایج حاصل از مشاهده، از روش تحلیل چارچوبی بر پایه ابزار ارزشیابی مراقبت های اولیه (pcet) استفاده شد که توسط سازمان بهداشت جهانی توسعه یافته است.یافته ها: از جمله نقاط قوت این مدل می توان به برنامه ریزی غیرمتمرکز، تقویت حضور بخش خصوصی، استفاده مناسب تر از روش های ارزیابی عملکرد تیم سلامت، ایجاد حس ارائه خدمات تاثیرگذار در ارائه دهندگان، استفاده از روش پرداخت آینده نگر، تقویت سیستم ارجاع، تقویت تداوم خدمت، تسهیل دسترسی مالی و افزایش دسترسی بویژه در مناطق حاشیه نشین اشاره کرد. همچنین، مشکلاتی نظیر کمبود برخی امکانات و تجهیزات، کمبود در برخی نیروها و حجم کاری بالا، ناپایداری منابع مالی و عدم همکاری سازمان های بیمه سلامت به چشم می خورد.نتیجه گیری: مدل مجتمع های سلامت، در افزایش دسترسی سازمانی، مالی و جغرافیایی مردم به خدمات سلامت عملکرد مناسبی داشته است و به نظر می رسد در صورت پایداری مناسب تر منابع این طرح و همراهی بیمه های پایه؛ دستاوردهای این طرح بیشتر خواهد گردید.