سنجش نابرابری در حوزه پژوهشی دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران: یک مطالعه توصیفی برای سال‌های 1389 تا 1395

مقدمه و اهداف: پژوهش نقش مهمی در حل مسائل سلامت جامعه دارد. توسعه پژوهش متناسب با نیازهای جامعه از طریق ایجاد فرصت های برابر و عادلانه برای بخش های پژوهشی از رسالت های مراکز آموزش عالی است. مطالعه حاضر با هدف سنجش نابرابری در حوزه پژوهش دانشگاه های علوم پزشکی ایران انجام شد.روش کار: در مطالعه توصیفی حاضر، با استفاده از ضریب جینی، نابرابری برای سال های 1389 تا 1395 اندازه گیری شد. شاخص ها شامل تعداد مقالات، استنادات، خوداستنادی دانشگاهی، ضریب تاثیر سایمگو، ضریب تاثیر بهنجارشده براساس منبع (اسنیپ)، تاثیر استنادی مجلات (سایت اسکور)، شاخص هیرش (شاخص اچ)، تعداد اعضای هیات علمی، تعداد دانشجویان و میزان بودجه آموزشی پژوهشی بودند. داده ها با نرم افزار stata نسخه 14 تحلیل شد.یافته ها: طی سال های مطالعه، ضرایب جینی سایمگو از 0.65 تا 0.73، اسنیپ از 0.62 تا 0.73 و تاثیر استنادی مجلات از 0.61 تا 0.72، متغیر بود. ضرایب جینی مقالات بین المللی از 0.62 تا 0.70، کل مقالات از 0.56 تا 0.66، خود استنادی دانشگاهی از 0.22 تا 0.27، استناد به ازای مقاله از 0.12 تا 0.28، هیرش از 0.33 تا 0.39 و کل استنادات از 0.57 تا 0.72، متغیر بودند. ضریب جینی اعضای هیات علمی از 0.26 تا 0.40 و بودجه از 0.34 تا 0.67 متغیر بود.نتیجه گیری: نابرابری در خوداستنادی دانشگاهی و استناد به ازای مقاله، نسبتاً متعادل، در هیرش و تعداد هیات علمی، نسبتاً نابرابر و در سایر شاخص ها زیاد و خیلی زیاد بود. برای کاهش نابرابری، توسعه زیرساخت های متوازن پژوهشی در دانشگاه ها پیشنهاد می گردد.